پس به مجرد نشان دادن نام راوي خبري را نبايد فريب خورد و مورد اعتماد و اطمئنان قرار داد و به دليل اين كه چون فلان قضيه ي تاريخي راويش معلوم است و با سند رسيده تكيه نمود و اعتماد كرد


بلكه بايد اول خود مؤلف كتاب را در نظر گرفت و از حال او و مورد وثوق بودن او را به دست آورد و از ضابط و دقيق بودن مؤلف در نقل مطالب و قضايا و تواريخ بحث و تحقيق كرد و اگر در آن اوصاف مورد اعتماد گشت وثاقت و ديانت و امانت و عدالت او محرز شد اعتماد به كتابش و نقل مطالب و تواريخش و آنچه در كتابش نقل كرده مادامي كه اشتباه و اشكال در نقلياتش ثابت و محقق نشود نقليات او مورد اطمئنان و اعتماد خواهد بود.

حالا آنچه كه سيد اجل اعظم سيد رضي الدين علي بن طاووس الحسني (قدس سره) در كتاب لهوف از آمدن اسراء اهل بيت عليهم السلام به كربلاء نقل فرموده گر چه راوي را ذكر نفرموده ولي به مراتب اعتماد به نقل آن بزرگوار بيشتر از نقليات سائرين است كه مطالب تاريخي را با سند و ذكر راوي نقل كرده باشند.