چنانچه در اين باره علامه دكتر زكي مبارك تحقيقات ارزنده در كتاب «النثر الفني» دارد درباره ي كتاب اغاني چه خوب گويد «فهو كتاب ادب لا كتاب تاريخ» و نيز گويد:

«و الرواية بالسند شئي ساحر فتن به كثير من الناس و ظنوه علما دقيقا له آداب و شروط، و اعتمادا علي هذا العلم الدقيق اطمأن اكثر الباحثين الي روايات الاغاني فضلوا و أضلوا في حقائق التاريخ».

رجوع شود به تحقيقات پرارزش دكتر نامبرده در كتاب نفيس «النثر الفني» از ص 234 تا ص 245 تا معلوم شود كه ابوالفرج كتاب ادب نگارش داده نه كتاب تاريخ ولي چون قضايا و افسانه هاي و قصه هاي بي حقيقت را با سند نقل كرده خيال مي شود كه ارزش داشته و واقع دارد و به خيال كسي گنجيده نمي شود كه ابوالفرج براي اهل لهو و لعب و غنا و موسيقي و مجالس عيش و طرب اهل فسق و فجور كتاب نوشته نه براي بيان حقائق تاريخي تا مورد اعتماد در تاريخ شود.

چنانچه از فسق و فجورهاي خود آن مرد اموي مرواني نيز مقداري دكتر زكي مبارك در كتاب نامبرده اش نقل كرده است.