نگارنده گويد: چون علامه ي مجلسي (ره) و محدث خياباني (ره) به تفسير منسوب به امام حسن عسكري سلام الله عليه اعتماد داشته اند قصه ي مختار را با حجاج از آن نقل كرده اند ولي تعجب است متوجه


نشده اند كه آن قضيه با حجاج چطور مي شود صحت داشته باشد زيرا مصعب مختار را كشته و كف او را با مسماري به باب قصر نصب كرده و هنوز عبدالملك مروان به عراق مسلط نشده و استيلاء نيافته بود و حجاج خونخوار را والي عراق نكرده بود و بعد از آن كه حجاج از طرف عبدالملك والي عراق شد.

آن مسمار را از باب قصر امر كرد كندند و كف مختار را درآورد و دفن نمود. مختار را ابن زياد حبس كرده بود كه با ميثم تمار (قدس سره) در حبس ملاقات و مكالمات دارند كه در گذشته به آن اشارت رفته است و ابن زياد مي خواست مختار را به قتل برساند و عبدالله بن عمر كه خواهر مختار عيال وي بود نزد يزيد شفاعت او را كرد و يزيد قبول نموده و ابن زياد را مانع از قتل مختار شد.

پس آنچه در تفسير نامبرده نقل شده و علامه ي مجلسي (ره) در جلاء العيون نقل فرموده قصه ي تحريف شده است و حقيقت قضيه كه با ابن زياد رخ داده آن را تغيير و تبديل و شاخ و برگ داده و بعض جعلياتي بر آن افزوده و نقل كرده اند.

و علامه ي مامقاني (ره) در تنقيح المقال مختصر آن قضيه را آورده مانند علامه ي مجلسي (ره) كه در جلاء العيون تفصيلا نقل فرموده و پس از نقل آن تصريح فرموده كه بديهي است كه حكومت حجاج بعد از مختار بوده است چنانچه مي فرمايد:


لا يخفي عليك ان القصة و ان كانت صحيحة الا ان الذي اراد قتله هو عبيدالله بن زياد دون الحجاج ضرورة تأخر حكومة الحجاج عن المختار قطعا... الخ.

رجوع شود به ترجمه ي مختار رحمه الله ج 3 ص 204.