از باب مثال گفته مي شود: ظهور قبر مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام در نجف اشرف در زمان هارون الرشيد عباسي شهرت به سزا پيدا كرده و بعد از رفتن هارون به شكار و پناه بردن آهوها به بالاي تپه ها و نزديك نشدن شگهاي شكاري به بالاي تپه و مطلع شدن هارون كه در بالاي تپه قبر اطهر اميرالمؤمنين عليه السلام است و شبي رفته در كنار قبر مبارك تا صبح بيتوته كرده و بعد قبه ي عالي بر سر قبر اطهر بنا كرده است.

لذا اغلب در كتب تاريخ و انساب و غيرها نسبت ظهور قبر مبارك را به زمان هارون الرشيد مي دهند در صورتي كه قبل از دوران هارون در زمان سفاح و منصور دوانيقي قبر مبارك را حضرت امام سجاد عليه السلام و امام صادق سلام الله عليه به شيعيان اميرالمؤمنين عليه السلام معرفي كرده بودند و خواص شيعه بر آن مطلع بودند و به زيارت قبر مبارك مشرف مي شدند و در زمان منصور دوانيقي زوار قبر مطهر خصوصا از كوفه زيادتر شد و داود بن علي عباسي والي كوفه بر آن مطلع شده و خواست قبر مطهر را از اساس بردارد يا حقيقت امر را درباره ي قبر مبارك به دست آورد و كرامتي كه در موقع كندن اطراف قبر مبارك ظاهر گشت و خبر به داود


رسيد و امر به توقف كارگران كرد [1] و صندوق و سايه باني بر بالاي قبر مطهر بنا نمود كه موقع تشرف هارون بر كنار قبر مبارك موجود بوده است و هارون قبه ي بر بالاي قبر مبارك امر به ساختمان كرد و چون ساختمان قبه از طرف هارون و هجوم زوار به زيارت قبر مطهر از دوره ي هارون شروع شده و در اشتهار به حد كمال رسيده و لذا تاريخ نويسان نسبت ظهور قبر مطهر اميرالمؤمنين عليه السلام را به زمان هارون الرشيد مي دهند.