چنانچه شيخ مفيد (ره) در ارشاد فرموده: و من آيات الله تعالي


الخارقة للعادة في اميرالمؤمنين عليه السلام انه لم يعهد لاحد من مبارزة الاقران و منازلة الابطال ما عرف له عليه السلام من كثرة ذلك علي مر الزمان ثم انه لم يوجد في ممارسي الحروب الا من عرته بشرونيل منه بجراح اوشين الا اميرالمؤمنين عليه السلام فانه لم ينله مع طول زمان حربه جراح من عدو و لا شين و لا وصل اليه احد منهم بسوء حتي كان من امره مع ابن ملجم علي اغتياله اياه ما كان و هذه اعجوبة افرده الله بالاية فيها و خصه بالعلم الباهر في معناها و دل بذلك علي مكانه منه و تخصصه بكرامته التي بان بفضلها من كافة الانام [1] .

محدث نوري (ره) در لؤلؤ مرجان در ترجمه ي كلام شيخ اعظم مفيد (ره) گويد: حاصل ترجمه ي آن كه مدت زمان محاربه و مجالده ي آن حضرت در ميدان معركه با دشمنان از ايام محاربه از همه شجاعان و هزبران روزگار بيشتر بود و پيدا نشود از دليران كه پيوسته ايام مشغول كارزار بودند كسي مگر آن كه صدمه از عدوي خود خورده و جراحتي به او رسيده يا عيب و نقصي در اعضايش پيدا شده كه به آن بد شكل و سيما شده جز اميرالمؤمنين عليه السلام كه به اين طول ايام مقاتله از عدو جراحتي و عيب و نقصي در بدن مباركش نرسيد و از دشمن بدي و مكروهي نديد جز ضربتي كه از ابن ملجم به مكر و حيله به آن حضرت


رسيد و اين آيه ي باهره ايست كه خداي تعالي آن جناب را به آن امر عجيب در ميان تمام دليران روزگار ممتاز فرموده.