تا اينجا مواردي را بيان كرديم كه سرعت سير را در آن زمانها بطور عادي ميان شام و عراق و عراق و حجاز كاملا روشن نمود پس استبعادي كه سيد بن طاووس قدس سره در اقبال و محدث نوري (ره) در لؤلؤ مرجان در سرعت سير دادن به اسراء اهل بيت عليهم السلام و در مراجعت شان از شام و خبر دادن ابن زياد قضيه ي شهادت سيدالشهداء عليه السلام را به يزيد و استيذان از آن پليد درباره ي خاندان رسالت كرده اند به كلي از بين مي رود و هيچ گونه استبعادي كه به نظرشان آمده ندارد گر چه بنا به گفته صاحب كتاب كامل بهائي با چهارپايان خودشان به شام برده باشند و اما ادعاء وي ثابت نيست چون مراكب را هم غارت كرده بودند چنانچه شمر بن ذي الجوشن از شترها به كوفه غارت برده بود و آن را كشته و به هر خانه ي كه از گوشت آن داده بود مختار ثقفي آن خانه را خراب كرد رجوع شود بامالي شيخ طوسي ص 249 ج 1- ط- نجف اشرف