در دوران خلافت ابوبكر بن ابي قحافه كه مسلمين با روم به جنگ پرداختند نيروي روميان بيشتر و افراد لشكرشان زيادتر و بالغ به دويست و چهل هزار نفر بود مسلمانها كه هميشه با نيروي ايمان با دشمن به جنگ مي پرداختند نه با كثرت افراد با اين حال احمال اين كه تاب مقاومت در مقابل دشمن نيارند از جبهه ي جنگ از ابوبكر در مدينه به مقام استمداد آمده و كمك خواستند ابوبكر به خالد بن وليد كه با مثني بن حارثة از مرز ايران گذشته و در عراق در جنگ با ايرانيان بود به خالد نوشت كه لشكر مسلمين و صحابه ي رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم را كه در عراق بودند دو قسمت كرده جمعي را با مثني در عراق گذاشته و قسمتي را با خودش به جنگ روم رسانيده و به كمك مسلمين بشتابد.

در اينجا مورد اختلاف است كه خالد با هشتصد نفر يا ششصد يا پانصد يا نه هزار يا شش هزار نفر با لشكر جرار از عراق حركت كرده و رو به طرف شامات و جنگ روم گذاشت.

از عبارات ابن اثير در تاريخ كامل استفاده مي شود كه خالد با زحمت طاقت فرسا طي مسافت كرده و دراندك مدت به كمك مسلمين شتافته و همه جا فاتح شده است.