پس مراجعت اسراء اهل بيت عليهم السلام در روز بيستم ماه صفر سال 61 هجرت بسيار قوي و مورد اعتماد است چون معلون نيست اسراء در شام چقدر توقف كرده اند و بلكه بيشتر از چند روز در دمشق نمانده اند چنانچه ملاحظه ي اوضاع سياسي دولت بني اميه آن را ايجاب مي كرده كه يزيد نتواند اسراء را بيشتر از چند روز در دمشق توقف دهد زيرا پس از واقعه ي كربلاء اوضاع سياسي دولت بني اميه روز به روزبه روز به وخامت مي كشيد و به اضمحلال مي گرائيد و تشنج در اذهان مردم بيشتر مي شد و افكار عمومي بر عليه يزيد متوجه مي گشت زيرا فاجعه ي دلخراش كربلاء كار آساني نبود و مخدرات خاندان رسالت را به اسارت بردن و دختران مؤسس دين و صاحب خاتميت را بر شتران برهنه سوار كردن و سر مبارك جگرگوشه ي زهراء بتول عليهاالسلام را در كوفه و شام بالاي نيزه گردانيدن كار سهلي در انظار مسلمين ديده نمي شد كه مردم آرام نشسته و دم فروبسته و در بستر استراحت خزيده باشند و بلكه مقدمات مفتضح شدن دشمنان سرسخت اسلام از تصميمي كه سيدالشهداء عليه السلام گرفت از همان روزها كه وقعه ي عاشوراء فراهم شد شروع به نتيجه كرد و خبر آن فاجعه در اطراف و اكناف بلاد اسلامي مي پيچيد و روزبه روز نفرت بالاي نفرت در انظار عمومي بر عليه بني اميه و آل ابي سفيان دشمنان خاندان نبوت بيشتر مي گشت.

با اين وضع چطور يزيد مي توانست تا مدت زيادي اسراء اهل بيت عليهم السلام را در حال اسارت در غربت نگهدارد و تا مدت يك ماه مثلا در


دمشق در جائي كه نه از سرما و نه از گرما نگه مي داشت آنها را متوقف سازد و لذا به حرمسراي دربان خون بار خويش برد و امام سجاد عليه السلام را در سر سفره ي خود نشاند و از روي حيله و تزوير و جلوگيري از تنفر افكار مردم از روي صورت سازي و حقه بازي كه عادت و رويه ي ستمكاران خون آشام روزگار است قتل سيدالشهداء عليه السلام را به گردن ابن زياد مي انداخت و از روي سياست اجازه ي اقامه ي عزا در دربار خود داد بلكه بتواند با نيرنگ بازي اين عار و ننگ را از خود دور سازد ولي غافل از آن بوده كه تاريخ حقايق را آشكار و ظاهر مي نمايد و لذا احتمال زياد ماندن خاندان رسالت در شام بسيار بي اساس و دور از تأمل در تاريخ و هرگز اعتماد را نشايد گر چه اين احتمال و نقل پوچ اذهان بعضي از اكابر و بزرگان را درباره ي آمدن خاندان نبوت در اربعين اول به كربلاء به حال تشويش درآورده است ولي نبايد بزرگواري آنها باعث تبعيت و تقليد شود.