در ميان مؤرخين مشهور و بلكه مي توان گفت مسلم است كه معاوية بن صخر بن حرب اموي كه خود را اول شاهان بني اميه [1] به جامعه ي مسلمين معرفي كرد در پانزدهم ماه رجب سال (60) هجرت مرده و يزيد به والي مدينه ي منوره اطلاع داده و به وي دستور داد كه از حضرت سيدالشهداء عليه السلام بيعت بگيرد حاكم مدينه امام عليه السلام را دعوت كرده و مردن معاويه را به آن حضرت اطلاع داده و بيعت كردن به يزيد را به امام عليه السلام پيشنهاد نمود و امام عليه السلام امتناع ورزيده و مروان اموي رانده (طريد)شده ي رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم بوالي اظهار كرد كه اگر حسين بن علي عليهماالسلام حالا شبانه بيعت ننمايد ديگر تو به وي دست نخواهي يافت و امام عليه السلام از كلام او (الوزغ ابن الوزغ) برآشفته و از مجلس بيرون آمده با آن تفصيلي كه در تاريخ ثبت است و مشروحا بيان شده است.

امام عليه السلام در بيست و هشتم رجب 60 از مدينه (خائفا يترقب) خارج شده و عازم مكه ي معظمه گرديد ميان وفات معاويه و خارج شدن امام عليه السلام از مدينه سيزده روز فاصله است تمامي مدت رسيدن خبر


مرگ معاويه به مدينه از شام و سئوال و جواب والي مدينه... با يزيد و پيشنهاد والي بيعت را به امام عليه السلام در آن مدت كوتاه شده و اين جريانها اتفاق افتاده و خبر شام به مدينه رسيده در صورتي كه حجاز دورتر از عراق نسبت به شام است بر حسب گفته ي علامه محدث نوري (ره) بايستي بيشتر از بيست روز فقط رسيدن خبر مرگ معاويه به حجاز طول بكشد و دوباره مكتوب دوم يزيد به والي پس از امتناع سيدالشهداء عليه السلام از بيعت و امر او به قتل آن حضرت در آن مدت كوتاه انجام يافته است تمامي اين ارسال نامه ها و اخذ جوابها به واسطه ي كبوتر نامه بر بوده است و تفصيل آن خواهد آمد ان شاءالله تعالي.