همچنين مگر هر تأليفي كه در أواخر عمر كسي تأليف شده باشد داراي اتقان و

خالي از شبهات و اشكالات مي شود بلكه مي توان گفت قضيه برعكس است زيرا ممكن است به جهت ضعف قوا و انحطاط آنها آنگونه كتاب از زيور اتقان و تحقيق و نظريات دقيق خالي باشد چنانچه خود علامه ي محدث نوري(ره)كتاب فصل الخطاب را در ايام جواني و كودكي تأليف ننموده و در سال 1292 ه ق آن را تأليف كرده و در سال 1320 ه


از دار دنيا رحلت فرموده و در عين ايام نشاط دوره ي عمر شريف خود آن كتاب را تأليف كرده ولي چرا آن همه مسامحه روا داشته و به تحقيق نپرداخته و غير از جمع شواذ و اخبار آحاد كه در گوشه و كنار كتب مانده بوده آنها را بر حسب مذاق خويشتن گردآورده و غير از صدمه و لطمه به عالم اسلام فائده ي از آن كتاب عائد به عالم ديانت نشده است در صورتي كه در حال بحبوحه ي كمال و درستي هوش و عقل نسبت به دوره ي زندگاني ايام و حيات خود نوشته است و غير از ننگ به عالم شيعه با تأليف آن كتاب چيزي به يادگار نگذاشته است حتي از شاگردانش: