در مصر كتابي كوچك به نام «قرة العين في تاريخ امام الشهداء و فرخ خاتم الأنبياء سيدناالحسين «عليه السلام» نوشته كه در آن كتاب مشهد رأس الحسين «عليه السلام» را در قاهره وصف مي كند.

در اين كتاب اول از فضايل اهل بيت رسول الله و توسل به اهل بيت اطهار احاديثي نقل مي كند، آن گاه زندگي حضرت حسين را مختصر از ميلاد تا شهادت مي نويسد، سپس در بردن سر مبارك به مصر و ساختمان رأس الحسين شروع مي نمايد كه اكنون قسمتي از آن را از نظر خوانندگان مي گذرانيم.




حرم حسين في مصر بهجة

يزيح عن القلب العنا و العسير



قوم اقصده و اتملي يابن الكرام

و اطلب من المولي يهون العسير



(الزيات)

در فضيلت اهل بيت اين احاديث را نقل كرده اند:

از عبدالله بن عباس كه از رسول خدا روايت مي كند، فرمود:

احبوا الله لما يغد لما يغدكم به من نعمة و أحبوني لحب الله و أحبوا أهل بيتي لحبي.

من مسلمة بن الاكوع: ان رسول الله «صلي الله عليه و آله و سلم» قال: النجوم أمان لملائكة السماء و أهل بيتي أمان لأمتي.

عن عبدالله بن زبير: ان رسول الله «صلي الله عليه و آله و سلم» قال: أهل بيتي مثل سفينة نوح من ركبها نجي و من تركها غرق.

براي توسل اين آيه را نقل مي كند:

«يا أيها الذين آمنوا اتقوا الله و ابتغوا اليه الوسيلة».

حضرت زهرا به فاصله ي 50 روز از ولادت حسن، حامله به حسين شد، و شش ماهه به دنيا آمد، در سال چهارم هجرت كه پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» اذان و اقامه در گوش او گفت، و نام او را حسين نهاد، و لقب او زكي و رشيد، طيب و وقي و مبارك و التابع لمرضاة الله، و او شباهت تام به پيغمبر داشت، در قسمت از كمر به پائين. و احاديث در فضيلت حسين «عليه السلام» بسيار است، و مهمتر از همه، حديث «حسين مني و أنا من حسين، اللهم من أحب حسينا... الخ» و مكرر مي فرمود: هر كه مي خواهد بزرگان بهشت را ببيند نگاه به صورت حسنين «عليهماالسلام» نمايد، مي نويسد: حسين بسيار نماز مي خواند و روزه مي گرفت، و 23 مرتبه حج كرد، و داراي اخلاق كريمه و عاليه است، و صاحب مروت و عفاف است.


وفات حسين «عليه السلام» به اتفاق تمام مورخين، روز جمعه دهم محرم عاشورا سال 61 بوده است كه با 18 نفر از مردان كه از اولاد فاطمه ي زهرا و از اهل بيت بودند شهيد شد.