مثلا كاشي گنبد از 1305 مي باشد و معلوم مي شود كاشي دوره ي صفويه هم عوض شده، و ناصرالدين شاه در اواخر سلطنتش آنجا را كاشي نموده. كاشي صحن در 1304 تاريخ شده، و نوشته ي كتيبه ي محمد حسين در تاريخ مناره ها 1211 مي باشد كه معلوم مي شود فتحعلي شاه كاشي نموده است.

باري، سبك ساختمان روضه و بارگاه حضرت عباس «عليه السلام» مانند بارگاه حسيني است.

وسعت صحن به همان اندازه قريب 60 ضرب در 70 مي باشد، رواق قريب 20 ضرب در 30 متر. ايوان عينا ايوان حسيني است، جز اينكه چون گنبد عباس كاشي است، ايوان او را طلا گرفته اند و گويند نادرشاه خواست گنبد را طلا كند خود يا خدام او خواب ديدند كه فرمود: گنبد من بايد كاشي باشد تا سمت من نسبت به برادرم معلوم باشد، و لذا طلاها را در ايوان مصرف نموده، و آنجا را زراندود ساختند.

روضه ي حضرت عباس مانند روضه ي حضرت اميرالمؤمنين علي «عليه السلام» در چهار


طرف چهار صفحه دارد، و چهار درب به طرف رواق باز مي شود، و زاويه ي شمالي رواق راه سرداب است. چون پائين رفتيم به وسيله ي راه رو باريك و كوتاهي با شمع رفتيم تا به كنار قبر مقدس رسيديم، و آنجا نماز و زيارت خوانده سپس متوجه ي نهر علقمه شديم كه در قسمت شمالي قبر مقدس واقع است و هنوز آب گوارائي دارد كه معلوم مي شود اينجا نهر عبور كرده. و در زمان ديالمه كه خواستند قبه اي بنا كنند، مجرا را برگردانده و آب آنجا مانند آب چاه راكد مي باشد.

ضريح از نقره است كه تقديمي نادرشاه مي باشد، و صندوق مطهر از همان چوب خاتمي است كه صندوق حضرت امير و حضرت حسين ساخته شده ولي تاريخ جديدتر است 1267 مي باشد در صورتي كه مال حضرت امير 1202، و مال حسين «عليه السلام» 1233 كه بعد از 1216 در 1225 تعمير شده است، و در اين سالها مساجد جوانب به حرم متصل و يكي شده است.

فرش روضه سنگ مرمر است، و فرش رواق و صحن سنگ سياه، و ايوان سقف با چوب است، كه ستونهاي بزرگ چوبي دارد، و گنبد كاشي است، و ارتفاع آن قريب 40 متر از داخل مي باشد و در وسعت عينا روضه ي حضرت امير «عليه السلام» و حرم سيد الشهداء «عليه السلام» مي باشد.

صحن حضرت عباس 6 درب دارد كه يكي به بازار، و درب مهم آن درب ساعت است، كه ناصرالدين شاه ساخته، و رو به روي خيابان جديد كه به طرف شهر جديد كربلا مي رود و در جلو آن ميداني است از چهار طرف و در بازار مي روند.