امروز، صحن بسيار بزرگ داراي 65 غرفه است؛ و پيش هر غرفه، ايوان قوسي شكل معقود به كاشي است، و روضه ي منوره در ميان اين صحن است. صحن دو طبقه ساخته شده، و حجراتي اطراف آن است. صحن داراي 7 باب است، و كف صحن از سنگهاي سياه فرش شده:

1- اول باب قبله كه ساعت بر فراز آن است، و تاريخ كاشي كاري و بناي ساعت 1312، و تاريخ سر درب قبله كه به دست احمد جواد ساخته 1257، و به خط محمد مكاري بالاي سر درب كاشي سوره ي «والشمس و ضحيها» نوشته شده.

در مقابل درب قبله، ايوان بزرگي است كه سقف آن بر ستونهاي مرتفع قرار داده شده، و مزين به آئينه و الوان رنگارنگ شده، و اطراف آن كه پايه هاي مناره اي مي باشد، طلا كاري گشته تا بالاي مناره ها، و دو طرف ايوان چندين كفش كن ساخته شده و هر كدام چندين كفش دار دارد.

2- درب دوم قاضي الحاجات كه در مشرق جنوبي به وسيله ي دالان فاصله مي گيرد و رو به روي درب خزينه است.

3- درب زينبيه كه مغرب جنوبي صحن است كه در داخل بازار شده و به تل زينبيه بالا مي رود.

4- درب سلطاني كه رو به روي درب مدرسه ي حسن خان است، و اينجا سابق درب بازار بود، و اكنون هم راه به بازار دارد.

5- درب سدره است كه در شمال صحن است و به بازار و اطراف راه دارد.

6- درب بازار بزازها مي باشد كه از سر سرا باز شده، و گفتيم علامت مسجد


بودنش هست و سابقا مهمانخانه ي حضرتي (حسيني) بود.

7- درب صافي يا خيابان فعلي كه به درب بين الحرمين نيز معروف است، و بالاي آن تاريخ كاشي آن را 1357 نگاشته، و شعاع الدوله عراقي، كاشي بيرون آن را ساخته است.

هر يك از درها با طاق مرتفعي ساخته و سنگ فرش شده، و ديوارهاي آن به كاشيهاي بسي خوش رنگ، تزيين گشته؛ در سنوات اخير اطراف صحن فلكه اي انداختند كه اينها به فلكه باز مي شود، و فلكه به خيابانهاي اطراف مي رود.