بالاي ضريح، گنبد بزرگي است كه از داخل، بسيار بديع و مجلل ساخته شده، و همه مزين به آئينه كاري و نقاشي است، و بسياري از جاهاي آن ميناكاري شده. و به اندازه اي داخل در روضه و مسجد بالاي سر و پشت سر و قسمت پائين پا مقابل قبور شهدا تا به رواق برسد مجلل و مزين و بديع و ظريف است كه در هيچ امكنه و عتبه به اين بديعي صنايع ظريفه به كار نرفته است، آدمي را حيران مي سازد.

داخل گنبد دو كتبيه دارد كه به خط سفيد و زمينه ي حنائي نگاشته شده و تمامي اطراف روضه را گرفته، در كتيبه ي بالا سوره ي «هل أتي» و سوره هاي كوچك قرآن نگاشته شده، و تاريخ تحرير آن در سال 1299 مي باشد. و در كتيبه ي پائين، سوره ي «اذا جاءك المنافقون» و سور ديگر قرآن است كه در سال 1320 تاريخ تحرير آن است، و دور شبكه هاي بالاي گنبد از داخل اشعار بسياري از محتشم و غيره مي باشد كه از ناصرالدين شاه مي باشد.

اما پوشش خارجي گنبد تا زمان نادرشاه افشار كاشي بود، و او گنبد را طلا


مي گيرد و از آجرهاي مسي زراندود مي پوشاند.

و به نقل كتاب «تحفة العالم» طلا كاري قبه ي حضرت امام حسين «عليه السلام» از سلطان محمد خان قاجار است كه در سال 1207 بنا كرد، و در سال 1299 در عهد فتحعلي شاه اهالي كربلا نوشتند طلاهاي گنبد سياه شده، او دستور داد طلاهاي سياه را بدل به طلاهاي بهتري نمايند، و از آن طلاهاي سابق قبه ي كاظمين را طلا گرفتند تا سال 1276 كه شيخ عبدالحسين تهراني به امر ناصرالدين شاه قاجار به كربلا آمد و قبه ي حضرت امام حسين را تجديد به طلا كرد، و ايوان و صحن را بنا نهاد و به كاشي رنگين زينت داد، و از جهت سر مبارك، صحن را توسعه داد؛ و در اين موقع در كاظمين مريض شد و فوت كرد و در كربلا مدفون شد، در سال 1282.

در دو طرف گنبد، از طرف قبله، دو مناره است كه آنها نيز مانند گنبد زراندود است، و در اين سال 1363 مناره ي غربي تجديد شد، و به وسيله ي صاحب همتان تهران طلاي خالص پوشاندند؛ در صحن مطهر مناره اي به نام «منارة العبد» مي باشد.