اغنياء امت، بايد در سال دو بار و فقراي ملت يك بار جدم حسين را زيارت كنند. آنها كه نزديك هستند، هر ماه يك بار، و آنها كه دور مي باشند هر سه سال يك بار بايد به زيارت جدم بروند. و هر كسي در سه سال يك بار به زيارت سيدالشهداء برود، از فقر براي هميشه نجات پيدا مي كند.

اثر زيارت ابي عبدالله «عليه السلام» اين است كه حس بندگي و عبادت و شوق و محبت را در مردم بيدار و تقويت مي كند و زائر حسين تمام گناهانش آمرزيده مي شود. [1] .

نويسنده گويد: با آن كه درياي عميق مواج عنايات رباني براي زيارت كنندگان حسين بي حساب در افاضه است، ولي اين مقامات عاليه و ثواب و زيارت حسين همه صحيح و درست و بدون شك و ترديد است، اما براي كساني كه مقر به امامت و معترف به مقام ولايت آن حضرت مي باشند و عمل به گفته ي او كند.

قال أبوجعفر «عليه السلام»: يا حمران! من زار قبور شهداء آل محمد «صلي الله عليه و آله و سلم» خرج بذنوبه كيوم ولدته أمه.


در روز قيامت خطاب از عرش الهي مي شود: أين زوار الحسين «عليه السلام»؟

كليه ي مورخين و محدثين اتفاق دارند كه زيارت قبر حسين «عليه السلام» موجب آمرزش همه ي گناهان مي گردد، زيارت حسين سبب آزادي از آتش جهنم و بلندي درجات و اجابت دعوت و آمرزش گناهان مي گردد.

شيخ مفيد روايت كرده كه: يك روز پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» نشسته بودند، علي «عليه السلام» و فاطمه و حسن و حسين «عليهم السلام» اطراف آن حضرت بودند. پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» فرمود:

كيف بكم اذا كنتم صرعي و قبوركم شتي.

چگونه خواهيد بود كه شما را خواهند كشت و قبور شما هم از هم دور مي افتد.

فقال الحسين: أنموت موتا أو نقتل؟ فقال «صلي الله عليه و آله و سلم»: بل تقتل يا بني ظلما و يقتل أخوك ظلما و تشرد ذراريكم في الأرض.

امام حسين «عليه السلام» عرض كرد: آيا من خواهم مرد يا كشته مي شوم؟ پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» فرمود: تو را خواهند كشت به ستم و ظلم، و برادر تو را هم خواهند كشت، و اولاد شما متواري در اطراف زمين خواهند شد.

فقال الحسين: و من يقتلنا يا رسول الله؟ قال «صلي الله عليه و آله و سلم»: شرار الناس.

حسين پرسيد: كي و چه كس مرا خواهد كشت؟ فرمود: بدترين مردم.

فقال الحسين «عليه السلام»: فهل يزورنا بعد قتلنا أحد؟ قال «صلي الله عليه و آله و سلم»: نعم يا بني، طائفة من أمتي يريدون بزيارتكم بري وصلتي فاذا كان يوم القيامة جئتها الي الموقف حتي آخذ بأعضادها فأخلصها من أهواله


و شدائده. [2] .

حسين عرض كرد: آيا پس از كشتن، كسي ما را زيارت مي كند؟ پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» فرمود: آري، طايفه اي از امت من به زيارت تو مي آيند به اميد شفاعت من، و روز قيامت من بالاي سر قبر آنها خواهم رفت، و بازوان آنها را مي گيرم و از هول قيامت و شدائد آن روز نجات مي دهم.

در روايت عبدالله نجار است كه حضرت ابوعبدالله «عليه السلام» فرمودند: در كشتيها مي نشينند و به زيارت جدم حسين مي روند، عرض كردم: بلي، فرمود: آيا مي شنويد كه شما را ندا مي كند: ألا طبتم و طابت لكم الجنة، خوشا به حال شما كه بهشت جاي شما است!.

روايت مورد اتفاق فريقين است كه زيارت امام حسين «عليه السلام» معادل حج و عمره و جهاد و آزاد كردن بنده است. و در روايت عايشه و ام سلمه است كه زيارت حسين «عليه السلام» معادل بيست حج بلكه هشتاد حج مبرور مانند حج رسول خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» مي باشد، و اين اجري است كه به زائر عارف به حق حسين مي دهند، و در اين روايت پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» فرمود: زيارت حسين مساوي با صد حج و عمره است كه من به جاي آورم، و به هر قدم كه زائر حسين برمي دارد، ثواب يك بنده آزاد كردن درباره ي او مي نويسند، تا آنجا كه حضرت صادق «عليه السلام» مي فرمايد: اگر بيش از اين راجع به اهميت و ثواب زيارت قبر جدم بگويم، بيمناكم كه مبادا حج را ترك كنيد. و چون عايشه به شگفتي عجيبي فرومي رود!! پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» مي فرمايد: تعجب مكن كه زيارت حسين «عليه السلام» معادل 99 حج است كه من به جا آورم. و در روايت قداح اضافه مي فرمايد كه: ثواب زيارت قبر حسين مساوي است با


هزار حجه مقبوله و هزار عمره مبروره، و اگر شقي باشد بدل به سعيد مي گردد. تمام اين ثواب به شرط عمل صالح است.

از مفاد همه ي اين اخبار چنين استنباط مي شود كه اثر زيارت قبر حسين «عليه السلام» به شرط معرفت، طول عمر، حفظ نفس، كثرت مال، وسعت رزق، رفع هم و غم، برآوردن حاجات، اجابت دعوات، رسيدن به كمال مطلوب است [3] .

عايشه از قدامة بن زائده از پدرش روايت مي كند:

قال علي بن الحسين «عليه السلام»: بلغني يا زائدة انك تزور قبر أبي عبدالله الحسين «عليه السلام» أحيانا، فقلت: ان ذلك لكما بلغك، فقال لي: فلماذا تفعل و لك مكان عند سلطناك الذي لا يحتمل أحدا علي محبتنا و تفضيلنا و ذكر فضائلنا و الواجب علي هذه الأمة من حقنا؟

خلاصه، آن كه زائر حسين «عليه السلام» داراي مقامي است كه هيچ كس واجد آن مقام نمي شود مگر به نيل زيارت سيدالشهداء «عليه السلام»، و زيارت حسين اداء شكر هدايت و ارشاد ائمه ي طاهرين است، و زيارت او پس از فرايض افضل اعمال است.

در تفسير منهج الصادقين، از حسن از عبدالله بن عباس روايت مي كند كه او گفت: بر روي زمين، هيچ جائي را نمي شناسم كه عمل عامل آن را به هر حسنه صد هزار حسنه بنويسند، مگر مكه كه يك ركعت نماز در آن، به صد هزار ركعت نوشته شود، و صدقه يك دينار به صد هزار دينار ثبت گردد، كه سراي ابرار است و زيارتگاه اخيار است، و نگاه به خانه ي خدا عبادت دهر است، و روزه در آنجا روزه ي تمام عمر است. ملائكه براي دعا كنندگان مكه آمين گويند، و همه ي گناهان آنها آمرزيده شود. مورد و مصدر جمله ي انبياء يعني آدم و نوح و ابراهيم و محمد «صلي الله عليه و آله و سلم» آنجا


بودند، و فرداي قيامت اكثر انبياء و صديقان و شهيدان و صالحين از آنجا محشور مي شوند، و هر كس آنجا خسته شود ايمن گردد، زيرا مكه خانه ي با بركت و كثر النفع است، آنجا خانه ي ثبات و دوام عبادت و ستايش است كه هرگز طواف آن قطع نمي شود [4] .

مؤلف گويد: با اخبار زيادي كه در دست داريم، خاك كربلا بر زمين مكه رجحان دارد، و روز عرفه عنايات لم يزلي حق اول به طرف زوار قبر حسين «عليه السلام» و سپس به حجاج مكه مي گردد. بايد اعتراف كرد تمام اين فضايل زمين مكه براي زمين كربلا به تواتر احاديث نبوي، صد بلكه هزار چندان است؛ زيرا رشته ي عبادت و طواف اطراف كعبه در سال يك موسم است، ولي در كربلا هر روز و هر شب دعا و نماز و زكات در آنجا قطع نمي شود، يك سلام با معرفت مساوي است با 99 حجي كه خود پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» به نص فرمان خودش كرده باشد. اينها افاضات الهي براي تدارك و جبران فداكاري حسين «عليه السلام» است كه بايد تا روز قيامت همه ي دنيا در همه ي اعصار از محضر مبارك حسين و بركات خاك او و زيارت او بهره مند گردند.