قال «صلي الله عليه و آله و سلم»: حسين مني و أنا من حسين فأحب الله من أحب الحسين.

سلمان روايت كرده كه پيغمبر، مكرر مي فرمود: حسن و حسين دو پسر منند، و هر كه ايشان را دوست دارد مرا دوست داشته، و هر كه مرا دوست دارد خدا را دوست داشته، و هر كه خدا را دوست دارد، بهشت عنبر سرشت جاي اوست.



اي بوده هميشه در تمناي حسين

اين مژده شنو ز جد والاي حسين



فردوس بود جاي احباي حسين

دوزخ باشد مقام اعداي حسين



جابر بن عبدالله روايت كرده كه رسول خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» فرمود:

فاهتدوا بالشمس فاذا غابت الشمس فاهتدوا بالقمر فاذا غاب القمر فاهتدوا بالزهرة فاذا غابت الزهرة فاهتدوا بالفرقدين.

عرض كردند: يا رسول الله! آفتاب و ماه و زهره و فرقدين كيانند؟

فرمود: آفتاب منم، ماه علي بن ابي طالب است، زهره فاطمة الزهرا است، فرقدين حسن و حسين هستند، كه رهبر هدايت مردم مي باشيم.



نيارم كه آرم من ناتوان

ثنائي سزاوار شهزادگان



دو سبط رسولند و دو قطب دين

كه باشد بر ايشان مدار يقين



دو نورند همچون مه و آفتاب

كز ايشان جهان را فروغ است و تاب






چون جان عين نورند و هم نور عين

دو سلطان ملت حسن با حسين [1] .