يزيد مست مغرور بي اراده، مرتكب جنايتي شد اما نادم و پشيمان گرديد، ولي چون تأثير شومش را ديد پيوسته مي خواست به يك وسيله روپوشي كند و اين خون را بشويد كه محو گردد، اما غارت مدينه و قتل عام آنجا و آتش زدن مكه و كشتن مردم بي گناه سبب شد كه خون حسين «عليه السلام» بيشتر جوشش كند. هنوز خون گلوي حسين «عليه السلام» خشك نشده بود كه علمهاي انقلاب، يكي پس از ديگري بر پا شد و گرداگرد هر پرچمي كه بلند مي شد، گروهي بيشمار جمع مي شدند و رسما مخالفت خود را با بني اميه و حكومت يزيد اعلان مي كردند، و رياست را حق باقي مانده ي بني هاشم مي دانستند.

روحانيت اسلام كه پس از اميرالمؤمنين علي «عليه السلام» محو شده بود، و شمع فروزان هدايت خاموش گشته بود، با يك نورانيت مخصوص غير قابل محو و انكار


برپا و استوار گرديد. كم كم حركت فكري مسلمين در اطراف شهادت حسين «عليه السلام» روز افزون از جنايات كاست و به فضايل آراست، فجايع اعمال كم شد، فضايل رونق گرفت، پيش بيني هاي حضرت سيدالشهداء در مكه و مدينه و كربلا صورت عمل به خود گرفت، قوانين اسلام اجرا مي شد، مجالس رسمي بزم و طرب متروك گرديد، مجالس مناقب و ذكر فضايل و تعزيه داري بر حسين «عليه السلام» مرتب تشكيل مي شد. كشته شدن حسين «عليه السلام» خط سير جامعه را عوض كرد، يك حركت فكري، يك جنبش ديني، يك تحول اخلاقي به وجود آورد كه اقامه ي نماز و اتيان به زكات و توجه به حج در مقدمه ي آن قرار گرفت.

لواي خونخواهي كه يكي پس از ديگري بلند مي شد، موجب تربيت مردم مي گرديد. شهادت حسين «عليه السلام» مكتب تربيتي براي جامعه ايجاد كرد و مردم را متوجه خاندان علي «عليه السلام» كرد، تا به دوران باقر العلوم رسيد و اخبار و احاديث رسالت و ولايت گوش مردم را پر كرد.

شهادت حسين «عليه السلام» زمينه را آماده ساخت تا مكتب جعفري آغاز شد، و در خلال مجلس ذكر و مجد و عظمت و مظلوميت حسين «عليه السلام» درس تفسير و حديث و اخبار و علوم و فنون و معارف دين داده مي شد، به كلي خط سير مسلمين عوض شد و به راه تكامل اخلاقي پيش رفتند، و اين نتيجه ي حقيقت و عشق پاك حسين بن علي «عليه السلام» به جامعه و ملت اسلام بود كه خود را فداي رشد عقلي و نجات مسلمين كرد تا آنها را از حضيض ذلت و زبوني مفاسد اخلاقي و جهالت به شاهراه هدايت و ارشاد و تكامل رسانيد، و اين جز از حقيقت حسين «عليه السلام» و فداكاري شگفت او نبود.