به سبب آتش كينه مردم مسلمان از قتله ي حسين «عليه السلام» و اصحابش كه طبقه ي ممتاز بشر بوده اند آنها را نگران و ناراحت ساخته بود.

سوز دل و اشك ديده و آه و ناله، نقل كليه ي محافل مسلمين عموما و هوداران اهل بيت خصوصا بوده، و صحنه ي انتقام مختار آبي سرد بر آتش سوزان دل آنها ريخت و قدري تشفي داد. اما اين تشفي دل طوري نبود كه داستان شهادت پسر پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» و اصحاب وفادار با فضيلتش فراموش گردد، بلكه مردم مسلمان دنيا به اين حقيقت پي بردند، زيرا قريب پنجاه هزار نفر را مختار كشت و تا سال 71 يعني 10 سال پس از واقعه ي طف بيش از 350000 نفر ديگر در جنگهاي توابين، مصعب بن زبير، واقعه ي حره، واقعه ي مكه، جنگ عبدالملك بن مروان، عبدالله بن زبير، اختلافات طبقاتي قبايل مختلف كشته شدند. در بصره يك سال بعد سال 69 وبا و طاعون آمد و هفتاد هزار نفر بدين مرض مردند كه از آن جمله بيست هزار عروس در حجله ي زفاف درگذشتند.

اين جنگها و اختلافات، موجب تحول عظيمي در جامعه شد، مثلا بيش از صد هزار زن بي شوهر ماندند، بسياري شوهر خود را ترك كردند، ايتام و مساكين بسيار پيدا شدند، خاندانهاي بسياري متواري و نابود گرديدند، چه پسرها كه پدرها را ترك گفتند، يا پدرها از پسرها صرف نظر كردند و از هم تبري مي جستند، تحول اقتصادي در سرتاسر كشورهاي حجاز، مكه و مدينه، سوريه و شام و دمشق، عراق (كوفه و بصره) حكمفرما شد. همه ي اين تحولات و مصائب موجب لعن و طعن قتله ي كربلا شد، همه يزيد را لعنت مي كردند، به ابن زياد دشنام مي دادند، عمر بن سعد را لعنت مي نمودند. بازگشت تمام اين مصائب به ضميمه ي كربلا متصل مي شد و عظمت پيدا مي كرد،


و كينه توزي مسلمين نسبت به كشندگان امام حسين «عليه السلام» شدت پيدا مي نمود. غلامان زير بار آقايان نمي رفتند، و در اثر بدبيني در همان جريان نوكران و غلامان تقاضاهاي نامشروعي از اربابان مي كردند، بسيار مي شد كه غلام دختر ارباب را خواستگاري مي كرد يا رديف ارباب سوار مي شد بلكه بر گردن آنها سوار مي شدند، البته اين غلاماني بودند كه آقايان آنها در لشكر ابن زياد بوده و از روزهاي انتقام بيمناك شدند، و نوكرها از فرصت استفاده كردند، و بسياري از آنها پس از استفاده هم خبر پنهان شدن يا شغل ارباب خود را در ميان قتله ي كربلا گزارش مي دادند.

حتي نوشته اند كه شمر يا خولي شتر سواري امام حسين را ربود و به غنيمت برد، بعد آن را قرباني كرد و گوشت آن را براي خويشان و كسان خود كه اكثر از قتله ي كربلا بودند تعارف داده، هر كس از آن خورد به مرضي مبتلا شد، و بعدا هم ابوعمره ايراني كه آنها را مي شناخت همه را دستگير كرد و كشت و خانه هاي آنها را غارت و ويران نمود.