پس از كشتن خولي، گروهي را مأمور پيدا كردن شمر و سنان بن انس كه هر دو افتخار به كشتن امام حسين مي كردند نمود. در حين گردش، جمازه سواري را ديدند شتابان مي آيد، او را گرفتند معلوم شد قاصد شمر است كه به طرف بصره مي رود، خبر


حركت و ورود او را بدهد ولي چون اجرت كم به او داده و با عمودي بر پشت او زده بود، قاصد به جاي بصره مستقيما به دارالاماره نزد مختار آمد و محل خفاء شمر را گفت، و انعام وافري، مختار به او داد. ابوعمره با گروه مأمورين مسلح به راهنمائي عرب شتر سوار آمدند در آن دهي كه شمر پنهان شده بود خانه و همراهان او را محاصره كردند، معلوم شد شمر با چند نفر از همكاران جنايتكارش فرار كرده عازم بصره بودند. شمر با شمشير برهنه از خانه بيرون آمد و به ابوعمره حاجب حمله كرد، همراهان او به شمر حمله كردند و چندين ضربت بر بدن او زدند تا به خاك غلطيد. ابوعمره سر او با سر همراهان او را بريده، و سنان بن انس را دست بسته با سرها وارد كوفه كردند. شمر مردي بود كه تمام مخالف و مؤالف به او بدبين بودند و با ديدن سر او بسيار مسرور شدند. مختار فرمان داد: سنان را هم به اشد عذاب بكشند و انتقام خون حسين «عليه السلام» را گرفتند.