فرماندهان لشكر عبدالله بن مطيع به طرف قشون مختار رفتند و جنگ درگير شد، به ضرب دست ابراهيم بن مالك بن اشتر نخعي قشون آنها منهزم و متلاشي و متواري


گرديد، لشكر مختار دشمنان را تعقيب كردند تا داخل شهر هم زد و خورد شد، و شكست خوردند. عبدالله بن مطيع به دارالاماره پناه برد و پنهان شد. در ظرف سه روز 12000 نفر در زير پرچم انتقام جمع شدند و قصر را محاصره كردند. روز چهارم كه از فرط گرسنگي تاب مقاومت نياوردند، فرماندار را با ريسمان از بالاي دارالاماره پائين كردند تا فرار كند، و خودشان از مختار امان خواستند و در را گشودند، مختار رسما در دارالاماره ي كوفه استقرار يافت، و فرمانده ي مطلق شد.

آنجا 1200000 درهم موجودي صندوق بيت المال مسلمين بود، به دست مختار افتاد، بين هواداران تقسيم كرده و كاملا شهر را قبضه نمود، و تمام قصبات و ولايات كوچك اطراف كوفه را مسخر داشت، و رسما بر اريكه ي فرمان فرمائي انتقام مظالم نشست.

مختار، مردم را دعوت به عدل و داد مي كرد، و از حال قتله ي كربلا و خونخواران نينوا تفحص مي كرد، تا با فعاليت بسياري نام لشكر نويسان ابن زياد را به دست آورد.