در حين خروج مختار، حاكم كوفه «عبدالله بن يزيد الحطمي» بود كه از طرف عبدالله بن زبير حكومت مي كرد. عمر بن سعد سعايت كرد نزد والي كه مختار را دستگير و زنداني كند، زيرا اولين هدفش خود عمر بن سعد بود. اين حاكم بي تجربه و بي خبر هم مختار را گرفت زنداني كرد، باز مختار به وسيله ي شهر خواهرش عبدالله بن عمر خلاصي يافت. عبدالله بن زبير به حاكم نوشت: مختار را آزاد كن! حاكم او را آزاد كرد ولي به مختار هم سوگند داد كه زمان حكومت او خروج نكند، مختار بنا بر قسم عبدالله گوشه اي نشست ولي در استوار كردن كار خود و بيعت گرفتن و تحكيم نقشه ي خويش كاملا استوار و فعال بود.