بنا به روايت شيخ صدوق (ره) [1] دو كودك در كوفه كشته شدند، و چون اسيران را به كوفه آوردند، دو طفل از ترس و دهشت فرار كردند، و نام آنها ابراهيم و محمد از فرزندان عقيل يا جعفر بودند كه به خانه ي يك نفر طائي پناه بردند، و او از حال آنها پرسيد، جريان را گفتند كه: ما از آل رسول خدا هستيم، و از اسارت فرار كرديم، پناه به


تو آورديم. آن بد طينت به اين فكر اين كه سر اين دو طفل را براي پسر زياد ببرد شايد انعام و جايزه اي بگيرد، آنها را بگرفت و شهيد كرد و سر آنها را نزد ابن زياد برد. عبيدالله بن زياد گفت: بسيار كار زشتي كردي! كودكاني كه به تو پناه آوردند بكشتي! و امر كرد آن بدكردار را همان جا كشتند. [2] .

به نظر ما شايد بدن اين دو نفر به نام فرزندان مسلم بن عقيل در مصيبت دفن شده باشد.