1- كنيز مسلم بن عوسجه بود كه چون مسلم شهيد شد، اين كنيز مي ديد بيرون دويد صداي وا سيداه بلند كرد.

2- ام وهب زن عبدالله كلبي بود كه با شوهرش براي جنگ بيرون آمده، و پس از


شهادت شوهر كشته شد.

3- مادر همين عبدالله بود كه فرزندش را تشجيع مي كرد و پس از او خواست به جنگ بپردازد.

4- حضرت زينب كبري «سلام الله عليها» كه پس از شهادت علي بن الحسين از خيمه گاه بيرون آمد و فرياد مي زد: اي برادرزاده ام علي اكبر! و آمد خود را روي نعش علي اكبر انداخت و سيدالشهداء خواهر را از روي نعش فرزند بلند كرد و به خيمه برد.

5- مادر عمر بن جناده بود كه پس از مرگ پسر براي جنگ بيرون آمد.