شام از شهرهاي معروف كشور سوريه و لبنان است، و كلمه ي شام، يوناني است. در وجه تسميه ي شام نوشته اند كه: جمعي از بني كنعان بن نوح از مكه بيرون رفته متفرق شدند. در بيرون شهر دسته اي تيامن كرده گفتند: تيامنوا، و به جانب يمن رفتند، و لذا يمن را يمن ناميدند، دسته ي ديگر تياسر كرده گفتند: تشاموا، و آن دياري كه آنها سكني گرفتند، شام گفتند.

شام از طرف مشرق به جزيره ي عرب و بلاد ديار بكر.

شام از طرف مغرب به ديار بكر.

شام از طرف جنوب به ديار بكر و عربستان.

شام از شمال به ارمنيه ي صغير منتهي مي شود.

دمشق، اردن، حمص، فلسطين، قنسرين از شهرهاي سوق الجيشي شام مي باشند. شام از اقليم چهارم است و داراي آب و هواي معتدل است، زيرا خاك و آب و كوهش تقريبا مساوي است. شام داراي صد هزار خانه از اماميه و صد هزار خانه از نصارا مي باشد، جبل لبنان از بهترين ييلاقات جهان، نزديك شام است.

شام در زمان عيسي «عليه السلام» به دست قياصره ي روم افتاد، و دويست سال روميان مستقيما در آنجا حكومت داشتند و 546 سال هم دست ملوك بني غسان بوده. شام دست جبلة بن حارث بود كه پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» فرمان جيش اسامه را صادر كرده و رحلت كردند، و ابوبكر آنجا را فتح كرده گشود (سال 12 هجري)

شام مركز حكومت شرقي روميان بوده و معاويه در زمان عمر حكومت آنجا را گرفت، 28 سال حكومت كرد و 20 سال سلطنت و تشكيلات خود را روي سازمان


سلطنت قياصره ي روم قرار داده بود، بعضي از نصارا در دولت معاويه نظارت داشتند.

پس از معاويه يزيد به خلافت نشست، و به سبب كشتن حسين دولت اموي مضمحل شد. بني مروان و آل زياد آمدند تا در سال 215 به دست بني عباس افتاد. [1] .

شام شهري زيبا و پر ميوه، خوش صفا و مزار حضرت زينب كبري «سلام الله عليها» آنجا است.