موضوع تكلم سر بريده و آن هم تلاوت قرآن، از مسائل مهم خارق العاده است، كه جز با توجه به قدرت خلاقه ي الهي غير قابل قبول است.

زيرا بنا بر علل و اسباب طبيعي، تكلم و حركت زبان و پيدايش اصوات و الحان، به وسيله ي ني و ناي مري و قصبة الريه است، كه پيوستگي اين اعضاء به قدرت الهي موجب حركت اصوات و الحان مي شود، و بشر مي تواند مكنونات قلبي و واردات دماغي و مغزي خود را به وسيله ي تكلم بر شنونده بفهماند، و احساسات خود را در ميان نهد.

اما سر بريده و تكلم، كار بسي عجيب و شگفت آور است، و در قرآن هم خالق آدم و عالم، خود مي فرمايد: از آيات و نشانه هاي عجيب ما مي باشد كه جز با ايمان به حق و آفرينش مطلق، نمي توان اين معني را هضم و تحليل نموده، چه آن خدائي كه بشر را آفريده مي تواند به نيروي خود خرق و التيام دهد، و سر بريده ي انبياء و اولياء خود را به سخن آورد، چنانچه سر يحيي و سر سيدالشهداء پس از جدائي از تن سخن گفتند، و از احكام و آيات حق خواندند.