حجاج از اهالي بصره و از قبيله ي بني سعد بن تميم است، او حامل نامه ي مسعود بن عمرو براي حسين «عليه السلام» بود، و در ركاب آن حضرت ماند تا كشته شد.

مسعود از اشراف كوفه بود، از آن پنج نفري بود كه ابي عبدالله «عليه السلام» براي آنها نوشت و آنها را دعوت به نصرت و ياري كرد، مسعود مردم را جمع كرد و از مناقب اهل بيت گفت و آنها را تشجيع براي نصرت امام حسين «عليه السلام» كرد، و اين نامه را پاسخ نوشت و به وسيله ي همين حجاج بن بدر سعدي فرستاد:

اما بعد اي پسر دختر پيغمبر! نامه ي شما واصل شد، از مندرجات آن اطلاع حاصل گرديد، در اطاعت تو هستم تا از فرمان تو بهره مند شوم، خداوند زمين را از راهنماي خير و دليل بر راه حق خالي نمي گذارد، تو امروز حجت خدا بر خلقي، وديعه ي او در زمين هستي، شما شاخه اي از درخت وجود احمدي هستي، شما با پرنده ي سعادت به جانب ما پيش آي كه گردن هاي بني تميم براي فرمان تو خم گشته و در پيروي فرمان تو از شتر تشنه در ورود به آب، مطيع تر است، و بني سعد در فرمان تو هستند. حضرت پس از خواندن نامه او را دعا كرد و حجاج هم بعد از ظهر روز عاشورا در حال مبارزه


كشته شد. [1] .