سي و دو سوار از حسين باقي مانده بود كه بيشتر جوانان بني هاشمي و


سالخوردگان شجاع اسلام بودند، ستون چپ دشمن را دفع كردند، و حمله از نو آغاز گرديد، ستون راست ابن سعد به حمايت ستون چپ شروع به حمله كرد، شمشير شرربار اين دلباختگان حسيني آنها را از هم متفرق ساختند، به طوري كه عروة بن قيس فرمانده ي سواران ابن زياد، به ستوه آمد، به ابن سعد پيغام كرد: مگر نمي بيني امروز سواران من از دست اين عده ي كم چه مي كشند. [1] .

عمر بن سعد براي آنكه عروة بن قيس كمك خواسته بود حصين بن تميم يا نمير را با پانصد (500) نفر به حمايت او فرستاد، ولي سپاه حسين «عليه السلام» در برابر آنها پايداري و استقامت نشان دادند، و لي كم كم اسب سواران كشته شدند و پيادگان به جنگ پرداختند، باز عمر بن سعد دستور داد شمر با اصحابش حمله كند.