عمر بن سعد ديد شجاعت و فداكاري اصحاب حسين قابل مقايسه با قشون او نيست، زيرا جانبازان حسين به نفع خود و براي عقيده ي شخصي و فداكاري در راه پسر پيغمبر مي جنگيدند، و رجاله هاي كوفي براي دريافت منفعت و جايزه يزيد، و لذا


فرمان داد كه عمرو بن حجاج با ستون راست سپاه عمر بن سعد به ستون راست ياوران حسين حمله كند، اين ستون معدود چند نفري در برابر ستون چند هزار نفري به دفاع پرداختند و چنان مقاومت كردند كه دشمن به زانو درآمد، و نيزه هاي خود را برابر افراد فداكار ستون حسين گذاشته عقب نشستند، ياوران حسين از تير و كمان استفاده كرده و گروهي را به خاك انداختند و جمعي را زخمي نمودند.

در اين موقع، مردي به ميدان آمد و سراغ حسين را گرفت و دشنامي داد و گفت: يا حسين! به آتش خواهي رفت، حضرت دعا فرمود كه او به آتش دنيا بسوزد، اسبش از جا كنده شد و او را برد تا در خندق آتش افكند. مسروق بن وائل حضرمي كه به طمع جايزه ي ابن زياد براي كشتن حسين آمده بود چون سرنوشت «ابن حوزه» را ديد برگشت گفت: من به جنگ حسين هرگز مبادرت نخواهم كرد.