حمله ي اول
سپس فرمان حمله داد، 82 نفر مردان ميدان جنگ و دلباختگان كوي عشق حسيني در صف منظم خود بر ميمنه و ميسره و قلب لشكر عمر بن سعد حمله كردند، و با نهايت شجاعت و فداكاري براي دفاع جنگيدند.
در ميان اين عده ي كم جنگجويان نامي بودند، و تيراندازهاي مشهوري كه در ميدانهاي جنگ كسب شهرتي كرده و از آن جمله: حر بن يزيد رياحي، يزيد بن زياد مهاصر كمندي ملقب به ابي الشعثاء كه اين هر دو از لشكريان ابن سعد بوده، و پس از اظهار غربت حسين «عليه السلام» از آن جبهه جدا شده به صفوف فداكاران حسين پيوستند. يزيد حمله مي كرد و تير مي انداخت و مي خواند:
أنا يزيد و أبي مهاصر
أشجع ممن ليث بغيل خادر
يا رب اني للحسين ناصر
و لابن سعد تارك و هاجر
اين حمله متقابله شروع شد، و ياللعجب كه گروه اندك فداكاران حسين صفوف بي حساب لشكريان ابن سعد را به عقب راندند، جنگ مغلوبه شد و در اين حملات شديد كه بر دشمن شد، گروه بسياري كه از دو هزار متجاوز شد از دشمن كشته گشت غير از زخميها و مجروحين، و پنجاه نفر هم از اصحاب حسين «عليه السلام» شهيد شدند كه اولين شهيد همان يزيد بن زياد مهاصر بود. [1] .
پاورقي
[1] اين قسمت را از مجاري تاريخ عامه گرفتيم که مورد اتفاق است، الحسين علي جلال الحسيني ص 49 تا ص 65 ج 2، براي اطلاعات مبسوطتري به اين کتب مراجعه شود که منبع نگارش بوده: مقتل لهوف؛ مقتل ابيمخنف، شرح اصول کافي؛ کشف الغمه؛ ارشاد مفيد؛ بحارالانوار مجلسي ج 10؛ مناقب ابنشهرآشوب ج 1؛ فصول المهمه ابنصباغ مالکي ص 171؛ تذکرة الخواص ابنجوزي ص 142؛ مطالب السئول محمد بن طلحهي شافعي ص 75؛ حبيب السير؛ تاريخ محمد بن جرير طبري ج 4.