همانطور كه معاويه تشخيص داده بود اهل حجاز به منزله ي اصل و سايرين فرع بودند، و چون ميزان علاقه ي پيغمبر را نسبت به حسين «عليه السلام» ديده بودند به او بسيار علاقه داشتند، شب 28 رجب از مدينه بيرون آمد و روز جمعه سوم شعبان وارد مكه شد. ابي عبدالله از 3 شعبان تا 8 ذيحجه در مكه بود، 8 روز و 4 ماه در اين مدت عقلا و كبار مسلمين و بزرگان طوايف و مشايخ عرب كه خبر آمدن پسر پيغمبر «صلي الله عليه وآله و سلم» را به مكه شنيدند، به قصد حج براي زيارت او به مكه شتابان آمدند، و در اين مدت امام حسين «عليه السلام» از مظالم معاويه و جنايات حزب اموي و عدم لياقت يزيد و دعوت مردم عراق و كوفه و بصره سخنرانيهاي متعددي كرد و مردم را تحريض و تشويق به قيام براي گرفتن حق مي فرمود، در مكه اشراف عرب جمع شدند و با او بيعت كردند. يزيد براي آنكه جلو اين انقلاب حسيني را بگيرد، به روايتي 300 نفر يا 150 نفر يا 30 نفر علي اختلاف الروايات به عزم حج خانه ي خدا به مكه فرستاد تا حسين را كه از مدينه بيرون رفته، آنجا دستگير يا به قتل برسانند، بدين ترتيب احترام ايمني مكه را بني اميه از بين برده بودند و يزيد پيشتر تجاهر به هدم كعبه كرد. ابي عبدالله از اين جريان باخبر شد، به احترام خانه ي كعبه و حرم الهي، خود را مهياي حركت كرد، براي روزي كه اهميت آن بسيار بود. روز ترويه و عرفه كه همه از اقصي نقاط جهان براي درك حج به مكه مي آمدند، ابي عبدالله «عليه السلام» از مكه بيرون آمد. هنگام حركت، ابن عباس، عبدالله بن عمر، محمد بن حنفيه، عبدالله بن جعفر، عبدالله بن زبير و گروهي ديگر از بزرگان صحابه جمع شدند، مانع حركت او به عراق بشوند.