حضرت حسين «عليه السلام» در مكه پس از سفارت مسلم بن عقيل به كوفه نامه اي بدين مضمون به اصحاب پدرش در بصره نوشت [1] :

اما بعد به درستي كه خداوند محمد «صلي الله عليه و آله و سلم» را بر خلق خود


برگزيد و او را به پيمبري خويش گرامي داشت، و به رسالت خود مختار فرمود، سپس او را به جانب خويش برد و او براي بندگان خود از آنچه براي نصيحت آنها شايسته بود فروگذار نكرد، و به آنچه مأمور بود برسانيد، و ما خاندان او و اولياء او و جانشينان او و وارثان او و سزاوارترين مردم به مقام او در بين مردم مي باشيم. قوم ما حق ما را نشناخته، ما را مغلوب ساختند، ما از آنجائي كه تفرقه امت را خوش نداشتيم به آن راضي شديم و عاقبت را براي شما پسنديديم، و ما مي دانيم كه به اين حق كه مستحق آن مي باشيم از آنكه امروز والي آن گشته سزاوارتريم، و اينك به وسيله ي اين نامه ي رسول خود را به جانب شما فرستادم و شما را به كتاب خدا و سنت پيغبر خدا دعوت مي كنم چرا كه سنت مرده، و بدعت زنده شده و جاي آن را گرفته. پس اگر شما گفتار مرا شنيديد و فرمان مرا پذيرفتيد، شما را به راه راست هدايت خواهم نمود.