دعوت به قرآن و سنت پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» و جهاد با ستمكاران و دفاع از ضعفاء و حمايت از محرومين اجتماعي و ايجاد مواسات و مساوات و رد مظالم و نصرت و ياري اهل بيت عترت، و دفاع و مبارزه با دشمنان آنها و كساني كه حق آنها را نشناخته و ظلم و ستم بر آنها روا داشته اند، و خلاصه دوستي با دوستان اهل بيت و دشمني با دشمنان آنها و جنگ با كساني كه با حسين به جنگ برخاسته اند. [1] .

مسلم بن عقيل پس از بيعت گرفتن از مردم كوفه آنها را به صبر و بردباري و شكيبائي و حوصله در امور، موعظه و نصيحت و اندرز مي داد.

يك طشت آبي گذاشته بودند كه دست مسلم در آن بود و مواد بيعت را مسلم يا حبيب يا مسلم بن عوسجه يا عابس بن شبيب شاكري يا مخلصين ديگر اهل بيت مي خواندند و مردم كوفه كه آن روز قريب 400 تا 800 هزار نوشته اند جمعيت بود مي آمدند، و كساني كه بيعت مي كردند دست در آب طشت مي گذاشتند و از آن به صورت ماليدند. تعداد بيعت كنندگان آن روزهاي اوليه به 18000 (هيجده هزار) نفر رسيد و روز بعد بالغ بر 25000 (بيست و پنج هزار) نفر شد تا عدد آنها به 40000 (چهل هزار) نفر بالغ گرديد. [2] .