ابي عبدالله شبانه با خاندانش به طرف مكه بيرون رفت و اين آيه را خواند:

«رب نجني من القوم الظالمين» و همان راه معروف و معمول را پيش گرفت، جوانان بني هاشم گفتند: خوب است مانند ابن زبير راه بيراهه پيش گيريم، فرمود: لا والله لا أفارقه حتي يقضي الله ما هو قاض. نه، سوگند به خدا كه از راه راست منحرف نمي شويم تا حكم قضاء حق جاري گردد. منزل به منزل طي مراحل كرده تا روز جمعه سوم شعبان وارد مكه شدند، شش روز راه طي شد اين آيه را خواند:«و لما توجه تلقاء مدين قال عسي ربي أن يهديني سواء السبيل» مردم مكه به استقبال پسر پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» آمده خيرمقدم گفتند و ابراز احساسات شديدي نمودند، عبدالله بن زبير و پرده داران كعبه و اشراف و اعيان مكه، اطراف ابي عبدالله را گرفتند تا حسين وارد مسجد الحرام شد و به طرف كعبه رفت و نماز خواند و طواف كرد و از مظالم معاويه و يزيد سخن گفت، مردم فهميدند كه پسر پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» از بيعت با يزيد امتناع دارد، مردم حجاز اطراف او را گرفتند.