يزيد بخشنامه اي به حكام و فرمانداران درباره ي بيعت گرفتن از مردم حوزه ي فرمانداري خود نوشت بدين مضمون:

بسم الله الرحمن الرحيم

من عبدالله يزيد اميرالمؤمنين الي فلان...

أما بعد فان معاوية كان عبدا من عباد الله أكرمه الله بالولاية و استخلفه و مكن له فعاش بقدر و مات بأجل فرحمه الله فقد عاش حميدا رضيا و مات برأ تقيا و يجب أن تأخذ أهل عملك الأصاغر منهم و الأكابر البر منهم و الفاجر تجديدا لبيعتنا و الانقياد لأمرنا و التسارع الي طاعتنا أخذا شديدا بلا رخصة و لا تأخير والسلام.


براي هر يك از عمال خود نوشت.

معاويه بنده اي از بندگان خدا بود كه لباس خلافت پوشيده و مقدار معيني زيست و به اجل محتوم درگذشت، خدا او را بيامرزد كه زندگاني خوشي كرده و مردن نيكوئي. اكنون واجب است با رسيدن اين نامه هر كه در حوزه ي مأموريت شما هست كوچك يا بزرگ، صالح يا فاجر، همه را به بيعت ما دعوت كنيد و هيج كس رخصت و جواز انصراف و انحراف ندارد.