اين حسين كه تربيت شده ي مهد نبوت و مهبط وحي و آغوش عفت و دامان ولايت است، اين حسين كه آينه سر تا پا نماي سجاياي نبوت و وارث علوم علوي بود و اينك سررشته ي ولايت مطلقه در دست اوست تشخيص داد، بنابر وظيفه اي كه دارد بايد قيام كند.

قيام كرد تا حق را از باطل جدا سازد و مثل اعلاي آن را بنمايد.

قيام كرد تا عدالت را در برابر ستمكاري نشان دهد.

قيام كرد تا فضيلت راستي و درستي را در برابر نادرستي و حيله و مكر و كيد و خدعه و تهمت و افتراء و سب و لعن را روشن سازد.

قيام كرد تا نور را از پس ظلمات ابرهاي مصنوعي بني اميه بيرون كشيده متجلي سازد تا هميسه پرتوافكن گردد.

قيام كرد تا جنايات حزب اموي را كه سبب انهدام اركان دين اسلام شده بود برملا ساخته و روشن نمايد.

قيام كرد تا قيافه ي محبوب قرآن و حديث نبوي را از ميان تفاسير جعلي و احاديث موضوعي مزدوران منفعتي اموي بيرون آورده، نشان دهد و حقيقت را از مجاز بنمايد،


و درس قيام دهد كه قرآن هر فرد را موظف به قيام كرد، يكي يكي دو تا دوتا بايد قيام كنند تا مردم به نيكي بگرايند و از زشتي بپرهيزند، وگرنه در عذاب دردناك اسير گردند.

قيام كرد تا پرورش يافتگان مكتب اسلام را به جهانيان معرفي كند و فضايل را يك يك عملا ترجمه نمايد.

قيام كرد تا گذشت در راه خير و سعادت جامعه را نشان دهد.

قيام كرد تا جنايات عمومي و خيانتهاي حزب اموي را با مظالم بيدادگري آنها كه در لباس حيله و دسيسه مرتكب مي شدند، به هم نشان دهد و مقابل چشم مردم بگذارد.

قيام كرد تا بفهماند ممكن است مردي از جان گذشته چشم از مقام و منصب و همه چيز بپوشد، و در راه تنوير افكار عمومي و ارشاد و هدايت عام جام شهادت بنوشد و اسلام را از نو، جان و روان بخشد.

قيام كرد تا صفحات تاريخ را از ابهام و تيرگي روشن سازد و كرده هاي 20 ساله ي معاويه را تشريح نمايد كه مردم جهان بدانند سبب قيام و شهادت حسين فقط حفظ حقوق از دست رفته ي مسلمين، شعائر دين و ابقاء احكام سيدالمرسلين بوده است.

قيام كرد تا حب نوع و علاقه به مليت و ابقاء اسلام را متجلي سازد.

قيام كرد تا با بيان حسب و نسب و علم و دانش و مقام و صلاحيت و منقبت و فضيلت و مواريث نبوت و آثار ولايت، مشعلدار هدايت گردد.

قيام وظيفه ي هر كسي است، در قرآن چندين آيه درباره ي قيام به نيكي و فضيلت، قيام به موعظه و نصيحت، قيام به احقاق حق و مكرمت، قيام به داد و عدالت دستور داده شده، وظيفه ي قيام در فطرت آدمي نهفته است، هر گياهي قيام مي كند تا از نور خورشيد بيشتر بهره برگيرد. هر حيواني قيام مي كند كه بيشتر جلب منفعت و دفع مضرت نمايد. انسان موظف به قيام است، قيام و قعودي كه در نماز هر صبح و ظهر و


عصر و مغرب و عشاء در موقع بيداري و خفتن به آدمي آموخته اند، و آن را موظف به اداء آن كرده اند براي آن است كه بداند هميشه بايد در حال قيام باشد، قيام از راه قلم، از راه مال، از راه موعظه، از راه مبارزه و مجاهدت، از راه فعاليت و رهبري و راهنمائي، به هر حال ممكن است قيام به عبادت و اطاعت و رياضت، زيرا اين عالم نشئه ي طبيعت و تكامل است، و هر كسي غافل باشد و قيام نكند، خسران دنيا و زيان آخرت بيند و لذا دستور قيام داده شده، و هر كس بايد به مقتضاي حال خود قيام كند در طريقت و شريعت و حكمت قيام موردپسند و نردبان تعالي و ترقي است. قائم آل محمد را بدين جهت قائم گويند كه بايد قيام كند و مرام حسين را زنده نمايد و درس او را در مكتب وجود تجديد كند.

حسين وظيفه ي خود را در قيام ديد، و چون قيام بايد به شمشير باشد و از طرفي دشمن زياد بود با لباس مظلوميت قيام به دفاع فرمود، و با اين قيام تاريخ مشعشعي از خود در صحيفه ي عالم به جا گذاشت.