چون در خلافت هشام بن عبدالملك مبغين را به اطراف پراكنده ساخت، در افريقا نمايندگان خليفه هر طور دلخواه آنها بوده با مردم رفتار مي كردند.

گوسفندان را به جاي بز شكم پاره مي كردند و مي گفتند: مي خواهيم براي خليفه پوستي از پشم سفيد تهيه كنيم، و هزار گوسفند دست كم براي اين منظور مي كشتند، و چون به نام اميرالمؤمنين بوده مردم به اجبار راضي مي شدند.

در جنگها مردم افريقا را پيش مي فرستادند، ماليات را از آنها مي گرفتند بين خود تقسيم مي نمودند.

تمام دختران زيبا را خواستگاري مي كردند، كه سبب قيام و شورش افريقا شد.


به اندازه اي ستم كردند كه بر عامل هشام خروج كرده، او را كشته و افريقا را به رياست ابرش تصرف كردند. [1] .

طبري، و ابوالفرج در «اغاني» مي نويسند: ابوحمزه ي خارجي كه از خوارج بوده، در عهد آخحرين خلفاي بني اميه در مسجد مدينه نطق مفصلي كرد و از مظالم اموي سخن راند و گفت: مردان شما ما را امر به اطاعت شيطان و مروان و آل مروان مي كنند و حق را طور ديگر وانمود ساخته، و ما را با اين رفتار بر جنگ وامي دارند. به خدا قسم بين گمراهي و هدايت فرق بسيار است. [2] .

ابوالفرج مي نويسد: پس از علي «عليه السلام» معاوية بن ابي سفيان كه لعن كرده ي رسول خدا «صلي الله عليه وآله و سلم» بود و پسر ملعون بود، به خلافت نشست. آن عرب جلف باقيمانده ي احزاب موتلف آزاد شده، خون حرام ريخت و بندگان خدا را به غلامي و بردگي برد.

عبدالله بن عمر صد هزار دينار گرفت و گفت: حق با يزيد است، و كاش من با او در خون حسين شركت مي كردم.