اولاد اين وليد از خلفائي بود كه هفت هفته شراب نوشيد و اسافل اعضاي آوازه خواني را بوسيد، و چون او را متنبه كردند به قرآن تفأل زد، آيه ي عذاب آمد. تير به قرآن زد، و به حلق رئيس تشريفات خود شراب ريخت، و در راه عشق به زنان رقاصه ديوانگي ها كرد.

وليد بن يزيد بن عبدالملك بن مروان بن وليد، كار لهو و لعب را به جائي رسانيد كه در سير نزولي حيوانيت پست تر از آن شد، مسخره ها و رقاصه هاو آوازه خوانها و مطربهاي ممالك اسلامي را جمع كرد و بيت المال مسلمين را صرف عياشي مي كرد. [1] .

ابن عايشه مغني برايش آوازه خواني مي كرد و او را به لقب عبدشمس جد اعلاي امويين مي خواند و به نام او آهنگ مي نواخت. خليفه به كلي تملك انضباط و اختيار خود را از دست داده بود.

سعديه نام زني بود كه به او عشق مي ورزيد، و در راه او ميليونها درهم صرف كرد. [2] .