يكي از جنايات تاريخي اين مرد اين بود كه در زمان حضرت علي كه نهايت قدرت مسلمين بوده، معاويه به جاي خراج گرفتن از روميان به آنها باج داده و آنها را حامي خود براي غلبه بر علي «عليه السلام» گرفت، و در پناه آنها قشون تهيه مي كرد و استمداد مي نمود در حالي كه اركان امپراطوري روم از صولت شمشير علي بر خود مي لرزيد. معاويه اين ننگ تاريخي را براي خود گذاشت كه در حين عظمت و اوج ارتقاء اسلام باج ده كه دولت منحله ي روم غربي شد، تا دولت اسلام را تضعيف كنند. در عصر جاهليت فساد و رذالت اخلاق در سوريه كه دست روميان بود، به سرحد كمال رسيده بود از هيچ عمل شنيعي خودداري نمي كردند، قبح كار بد از بين رفته بود تا اسلام آمد و به كلي ورق را برگردانيده و به جاي رذيلت، فضيلت ايجاد كرد، و آموزشگاه تربيتي بنا نموده مردم را به روش پسنديده پرورش داد. معاويه براي تضعيف دولت اسلام در حكومت خود از جهت آنكه به دولت پوشالي روم شكست خورده سر سپرده بود، باز آن فجايع اعمال را رواج داده و مردم را در كارهائي كه به ضرر جامعه و رشد ملي مسلمين بوده آزاد گذاشت. مكه و مدينه را كه بزرگترين دانشگاه تربيتي اسلام بوده تحقير كرد و براي موقعيت خود، اول يك دسته از رقاصه ها و بدكردارهاي مشهور مسيحي كه تازه اسلام آورده بودند اجير كرده به مدينه فرستاد، و مدينه را كه مركز خلافت و مهد نزول قرآن بوده از سكونت اصحاب خالي كرد، صحابه ي رسول خدا را تبعيد نموه و رذايل اخلاقي را تعمدا در مكه و مدينه مانند قماربازي و


مي گساري و هر عمل شنيع كه از پرتو اين دو صفت ظاهر مي شود معمول كرد. با اين كردار، نهال نيرومند اسلام را خشكانيد و جوانه و شاخه هاي درخت اسلام را قطع كرد.

معاويه براي آنكه نفوذ مهاجر و انصار را از بين برد و باقيمانده ي اصحاب پيغمبر را نابود كند تا در سلطنت خود مانند عثمان، مخالت سرپيچي همچون اباذر نداشته باشد، شاميان را بر اهل مدينه شورانيد و يك تخم نفاق و خصومت ميان آنها پاشيد و جنگ سردي بين شام و مدينه برپا ساخت و هر دم آتش آن را دامن مي زد، و به شعراي شام پول مي داد كه اصحاب رسول خدا را هجو كنند.

تنها سد راه معاويه اهل مكه و مدينه بودند كه شاهد و ناظر اسلام و نزول قرآن بودند، او مي خواست به كلي اين دو شهر از بين برود، لذا لشكري خونخوار از اراذل و اوباش تشكيل داده و به مدينه اعزام داشت، يزيد را نيز از براي اين منظور تربيت كرد.