مكتب اسلام همواره امورات را از نظر نتيجه ي نهائي قضاوت مي كند، و اين سنت طبيعي است كه هر كس از مولود كار خود و نتيجه ي عمر خويشتن و حاصل صرف وقت سخن مي راند، و بدين جهات اسلام هم حاصل عمر آدمي را در آخرت از روزهاي آخرين زندگاني به حساب مي گذارد كه در عرف هم مي گويند: وقتي كه رفت چه كرد و چه گذاشت؟!

بديهي است زندگي آدمي تحولات بسياري دارد، سختيها، گشايشها، قبض و بسطها، وسعت و تنگيها، سلامتي و مرضها، محروميت، موفقيتها، مناقشه و جدلها، نزاع و پيكارها، كشمكش، اختلافها، اندوه و شاديها، الم و سرورها، مجموعه ي زندگاني آدمي را تشكيل مي دهد. در اين مدت نمي توان آخر هر كار قضاوت نهائي كرد اگر چه نتيجه ي همين قسمتها، مجموعه ي عمر را تشكيل مي دهد، ولي تحولات و حوادث فردي و فعاليتها و كوششهاي در هر كار به تنهائي نمي تواند سرنوشت نهائي را معين كند زيرا بداء يا عمليات ديگر ممكن است جبران كند و گاهي حسنات به سيئات جاي خود را مي بخشد، و بسيار مي شود كه سيئات محو در محيط حسنات مي گردد، لذا از


مجموع اين حوادث و تحولات و تطورات زندگي مي توان به يك نتيجه رسيد و آن حاصل عمر است كه چه خوب شاعر حساس مجرب اين حقيقت را ترجمه كرده است:



اين سخن از زندگي آموختم

خام بدم پخته شدم سوختم



حضرت امام حسين «عليه السلام» قريب 57 سال زندگي كرد كه به معني حقيقي و واقعي زندگي شرافتمندانه و بزرگوارانه بود، حسين «عليه السلام» آيت الهي فرزند پيغمبر و تربيت شده ي مهبط وحي و محط ولايت و نزول قرآن. حسيني كه صدها حديث متواتر از طرف رسول خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» در عظمت و بزرگواري و مقام و منصب او نقل شده است. حسيني كه مورد احترام چهل هزار شخصيت صحابي بود و خلفاء به نظر احترام به او مي نگريستند. حسيني كه جد و پدر و مادرش او را از جان خود بيشتر دوست مي داشتند و حاضر به ناراحتي و نگراني او نبودند. اين حسين در هفت ماه اخير زندگي مواجه با حوادث سياسي و تحولات عظيم زندگي شد و چه سياست خوبي را مظلومانه پيش گرفت و تا سرحد امكان رفت تا حاصل تطورات مختلف دوران عمر خود را در اين ايام به ظهور و بروز رسانيد. در اين چند ماه آخر عمر، يك مسافرت براي رضاي خدا و حفظ حقوق از دست رفته ي مسلمين كرد كه امواج هواي عالم اسلام را چنان به حركت و اهتزاز انداخت كه تاكنون هنوز نوسان آن پديدار است.