طبري در تاريخ كبير مي نويسد: «چون اميرالمؤمنين «عليه السلام» از جهان


درگذشت، حسن و حسين و عبدالله بن جعفر، عامل غسل و كفن و دفن او شدند. و او را در پارچه كفن كرده دفن نمودند و بر او نماز خواندند و حسن «عليه السلام» 9 تكبير بر جنازه ي پدر گفت». [1] .

ابن اثير مي نويسد: «حسن «عليه السلام» براي پدر هفت تكبير گفت» [2] و شبلنجي مي نويسد: «حسن بن علي بر پدرش نماز خواند» [3] البته نماز خواندن بر جنازه از صدر اسلام داراي ابهت بوده كه نزديكترين تا عالي ترين مقام علم و فضيلت بر جنازه ي متوفي نماز بگزارد. به عقيدي فرقه ي اماميه ي اثني عشريه امام را جز امام كفن و دفن نمي تواند بنمايد و بر او بايد نماز گزارد، و در تمام ائمه اين سيره جاري بوده كه به موقع نقل خواهد شد، و مسلم است كه حسين «عليه السلام» در نماز مادرش و نماز پدرش و برادرش و نماز ام كلثوم خواهرش زن عمر نماز خوانده، و اين از سطور برجسته ي تاريخ است كه مؤلفين و مورخين نقل كرده اند.

بخاري مي نويسد: «ام كلثوم دختر اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب زن عمر بن الخطاب از دنيا رفت و زيد بن عمر فرزند او درگذشت، عبدالله بن عمر و حسن بن علي و حسين بن علي و محمد بن حنفيه و عبدالله بن جعفر بر او نماز خواندند». [4] .

ابن سعد مي نويسد: «عبدالله بن عمر و حسن و حسين پسران علي، در رحلت ام كلثوم دختر علي، زن عمر نماز خواندند». [5] .

ابن هشام مي نويسد: «شايسته ترين مردم به نماز بر متوفي خليفه است». و آنگاه


مي نويسد: «حسين در مدينه بر سعد بن عاص والي مدينه وارد شد و آن موقعي بود كه حسن از دنيا رفته بود و گفت: اگر سنت نبود، بر تو مقدم مي شدم. و نماز را والي مدينه بر حسن بن علي كرد» [6] . اين روايت هم درست است چنانچه بسياري بر جنازه ي ائمه نماز خوانده اند، ولي هيچ يك جبران نماز امام را بر امام نمي كند.

بنابراين ترتيب مسلم شد كه علاقه ي حسين به نماز و عبادت بيش از هر چيز بود، زيرا حال خود و فرزندان و ياران و اسارت خاندان و زنان خود را روي ابقاء نماز و شريعت گزارد.