پس از شكست طلحه و زبير و كشته شدن گروهي بسيار از مهاجر و انصار، معاويه به سعايت دو نفر دشمن لشكري آراست، و در ماه رجب سال 36 جنگ صفين را تشكيل داده و 85 هزار قشون جمع كرد و چند ماه جنگ ادامه يافت. در اين جنگ 9 واقعه رخ داد و حسين نيز سمت فرماندهي داشت، و هر چند اجازه خواست اميرالمؤمنين اجازه ميدان رفتن به او نمي داد و فرمود: نسل ائمه از حسين خواهد بود و او بايد براي ابقاء حجت بماند كه نسل پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» قطع نشود. معاويه در حين شكست، قرآنها را سر نيزه كرد حيله كرد و حكمين را انتخاب و جنگ در غره ي صفر سال 37 پايان يافت. [1] در اين جنگ نيز امام حسين عليه السلام شاهد و ناظر دغل


و حيله ي معاويه و سايرين بود.