اين شخصيتي كه اين كتاب شرح حال آن بزرگوار است به نام حسين شهرت جهاني دارد، و اين نام در ميان بشر سابقه نداشت. در كتب آسماني به لغات ديگر خوانده شده است، در تورات به كلمه «شبير» و در انجيل «طاب» نام برده اند.

حسين نامي است كه جبرئيل در ضمن خبر ميلاد او به پيغمبر «صلي الله عليه و اله و سلم» تعليم داد، و اين شخصيت در نقشه ي عالم وجود يك مقام و مرتبه ي ثابت و روشني داشته كه جبرئيل اهميت نهضت او را براي آدم ابوالبشر نقل كرده، و قيام او را به نام تاريخ آينده با مصيبتي كه بر او وارد مي شود خبر داده است، و فاجعه ي الم انگيز او را به همه ي پيغمبران در ضمن وقايع مهم جهان آفرينش اطلاع داده.

محب الدين طبري مي نويسد: پيغمبر «صلي الله عليه و اله و سلم» نام او را حسين نهاد و براي او عقيقه كرد و سر او را تراشيد و مطابق وزن آن طلا صدقه داد. [1] .