بلغ العلي بكماله

كشف الدجي بجماله



حسنت جميع خصاله

صلوا عليه وآله



جد حسين مقام نبوت است كه ترجمه ي آن را به كتابي به نام «پيشواي اسلام»


نوشتيم و چند بار چاپ شد. حضرت محمد بن عبدالله خاتم النبيين «صلي الله عليه و آله و سلم» متولد سال عام الفيل، متوفي 11 هجرت، مبعوث سال چهل سلطنت انوشيروان. بزرگترين منجي عالم بشريت، او سرحلقه ولايت مطلقه ي الهيه است كه جمع بين مقام نبوت و ولايت كرد، و اين جد بزرگوار بود كه حسين را در آغوش خود پرورش داد و حسين از گوشت و پوست و استخوان او نشو و نما يافت و وارث تمام سجايان معنوي آن حضرت گرديد، تا آنجا كه مكرر فرمود: «حسين مني و أنا من حسين» و اين حديثي است كه تمام مورخين نقل كرده اند.

جده اش خديجه بنت خويلد از شاهزادگان عرب بود كه در جمال و كمال و سيرت و صورت و تمول و ثروت و فضيلت و اخلاق، محسود تمام قبايل عرب بود، و داستان ازدواج او را به حضرت رسول «صلي الله عليه و آله و سلم» در «پيشواي اسلام» مفصل نوشته ام. خديجه به قدري داراي جلالت شأن و نبالت مقام بود كه هر وقت پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» او را ياد مي كرد مي فرمود: «الخديجة و ما الخديجة» [1] چه خديجه اي چه زني پاك سيرت و نيك سرشت بود. در ماه رمضان سال دهم بعثت در سن 65 سالگي از جهان برفت و در جنة المعلي مدفون گرديد.

و به ياد اين زن باوفا و علاقمند و فداكار، اشك مي ريخت و او را دعاي خير مي كرد. و از جمله ي چهار زني كه خداوند بهشت را به آنها وعده داد، يكي خديجه ي كبري مادر فاطمه زهرا، صديقه ي طاهره، جده ي حسين بن علي «عليه السلام» مي باشد، كه اين افتخار براي آن است كه او اول كسي بود كه ايمان به رسالت پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» آورد.