آنچه كه از تاريخ به دست مي آيد سه نفر شش ماهه به دنيا آمده اند:

اول - يحيي بن زكريا (عليه السلام).

دوم - عيسي بن مريم «عليه السلام».

سوم - حسين بن علي «عليه السلام».

علماي طبيعي اروپا از روي موازين علمي تكامل چنين ثابت كره اند كه جنين آدمي، شش ماهه كامل نمي شود و زيست نمي كند، هر مولود شش ماهه ناقص الخلقه مي شود، زيرا مقدار تكامل سلولهاي او به حد زيست نرسيده، و مي گويند: هر مولودي بايد كمتر از 2500 گرم وزن نداشته باشد و حد كمال جنيني او در 9 ماهگي است، و حال آنكه حسين، ششماهه به دنيا آمد و اين قول مورد اتفاق فريقين است. و از نظر صورت و سيرت هم زيباتر و كامل ترين افراد بشر بود، مدتها نقصي در او ديده نشد بلكه به كمال جسماني و رشد كامل روحاني خود رسيده، و قيام عاقلانه و حكيمانه ي او مثل اعلاي كياست و سياست جرأت انگيز اوست، نبايد حساب زندگاني ابي عبدالله را با ساير مردم عادي مقايسه نمود. حسين مرد آسماني بود و او از آب و خاك ديگر عجين و خمير شده و نشو و نما يافته، و خط سير فكري او فقط نجات بشر از جهالت و نابخردي بوده.



با چنين حسن و ملاحت اگر اينان بشرند

ز آب و خاك دگر و شهر و ديار دگرند




برخي از پابندان به قشر مادي، هنوز نتوانسته اند اين حقيقت را تحليل كنند كه ارزش و اهميت در خرق عادت است كه شش ماهه بدنيا آيد و از زبان و انگشتان پيغمبر شير بخورد، وگرنه بديهي است انگشت و زبان شير ندارد. نبوغ آسماني در اين خرق عادت ظاهر مي شود در اينكه ميلاد مسعود اين مولود، و مولد و ارضاع و حمل و احوال او همه شگفت آميز است سخني نيست!!

چون پيغمبر «صلي الله عليه و اله و سلم» از شهادت او مطلع شد، بيشتر به او توجه مي كرد.

به نقل اخبار متواتره، در تولد امام حسين «عليه السلام» ملائكه و فرشتگان زيادي شركت كردند و در جشن سرور ميلاد خاندان نبوت فرود آمدند.

علامه ي مجلسي مي نويسد: ام سلمه گفت: براي حسين «عليه السلام» لباس بهشتي آوردند، پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» به او پوشانيد.

فقال «صلي الله عليه و اله و سلم»: هذه هدية أهداها الله ربي للحسين «عليه السلام» و ان لحمتها من زغب جناح جبرئيل وها أنا ألبسه اياها و أزينه بها فان اليوم يوم الزينة و اني أحبه. [1] .

اين حله لباسي است كه پر جبرئيل و فرشتگان در آن تار و پودش را تشكيل مي دهد و به حسينم مي پوشانم و زينت مي دهم او را كه امروز روز زينت اوست و او را بسيار دوست دارم.