سيد ابن طاووس در مقتل و ابن عباس در طبقات از عبدالله بن بكير بن حبيب سهمي و از او حاتم بن صنعه نقل كرده، كه ام الفضل زوجه ي عباس بن عبدالمطلب گفت: شبي قبل از تولد حسين «عليه السلام» در خواب ديدم كه پاره اي از گوشت بدن پيغمبر «صلي الله عليه و اله و سلم» جدا شده در دامان من قرار گرفت. تعبير اين خواب را از رسول خدا «صلي الله عليه و اله و سلم» جويا شدم فرمود: اگر خواب از خوابهاي صادق باشد، به زودي دخترم فاطمه داراي پسري مي شود، و من او را براي پرستاري به تو مي سپارم. [1] .

با در دست داشتن تولد امام حسين، تولد امام حسن هم به دست مي آيد، زيرا طبق


اخبار صحيح، تولد سيدالشهداء سوم شعبان است، و شش ساعت از تولد امام حسن گذشته بود كه حضرت زهرا به امام حسين آبستن شد، پس از ماه شعبان شش ماه به عقب برمي گرديم به ماه صفر مي رسيم، در حالي كه شهرت اين است كه تولد امام حسن مجتبي «عليه السلام» نيمه ي ماه رمضان است و ترديدي هم نيست كه امام حسين ششماهه به دنيا آمد، و به تصريح شيخ بهائي، فاطمه «سلام الله عليها» چند ساعت فاصله از وضع حمل سبط اكبر به حسين حامله شد.

اگر تولد امام حسن را صحيح بدانيم بايد تولد امام حسين «عليه السلام» ربيع الاول باشد در حاليكه هيچ كس چنين ننوشته است.

اگر پنجاه روز فاصله بدانيم، تقريبا درست همان نيمه ي ماه رمضان، تولد امام حسن مجتبي «عليه السلام» مي باشد، چنانچه در كتاب زندگاني سبط اكبر شرح داده شد.

ام الفضل گويد: روزي چند از اين مقدمه گذشت، فاطمه «سلام الله عليها» پسري زائيد و براي شيرخوردن در دامان من قرار گرفت. روزي او را نزد رسول خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» بردم، آن حضرت حسين را سر زانو نشانيد و شروع به بوسيدن او كرد، در اين موقع قطره اي از بول او بر جامه ي پيغمبر «صلي الله عليه و آله و سلم» ريخت، من او را به دشت از دامان آن حضرت كشيدم به طوري كه گريه كرد، رسول خدا مانند اشخاص غضبناك فرمود: اي ام الفضل! آرام باش، جامه ي من شسته مي شود ولي حسينم را آزردي. من حسين را به حال خويش گذاشتم و از اطاق بيرون رفتم آب بيارم، چون به اطاق برگشتم ديدم پيغمبر «صلي الله عليه و اله و سلم» سخت گريان است، گفتم: يا رسول الله! علت گريه چيست؟

فرمود: لحظه اي پيش جبرئيل آمد و مرا خبر داد كه: امتم اين فرزند را مي كشند!!. [2] .


حسين در پرورشگاه رسول خدا «صلي الله عليه و آله و سلم» پرورش يافت، اين مولود در آغوش رسالت و مهد عصمت و دامان ولايت بزرگ شد.

همدرسان او امام حسن «عليه السلام» زينب كبري «عليهاالسلام» بودند، و اين مكتب بود كه دنياي بشريت را با تعليمات خود منقلب كرد و مكتب حسيني روزافزون در توسعه است.



اي گشته فلك منور از رأي حسين

افتاده ملك چو سايه در پاي حسين



شد رنگ قمر عارض زيباي حسين

طوبي خجل از قامت رعناي حسين



اي گشته عيان به نزد اقبال حسين

دانسته ز قول نبوي حال حسين



خواهي كه خداوند تو را دارد دوست

در دل جا ده محبت آل حسين