احاديث مختلفي در اندازه ي ثواب زيارت وارد شده و اختلاف احاديث در مقدار ثواب، چه بسا به جهت اختلاف اشخاص و زمان ها و اماكن و احوال باشد. كسي كه معرفت او به ائمه عليهم السلام بيشتر است يا كسي كه داراي اين مرتبه نيست، كسي كه راه او نزديك است با كسي كه از راه دور آمده، كسي كه با وسائل بوده با كسي كه بي وسيله بوده، كسي كه در فصل خوب آمده با كسي كه در فصل سختي و گرما آمده، و كسي كه در زمان جلوگيري و منع از زيارت با خوف شديد آمده با كسي كه با رخصت و جواز آمده باشد، البته در مقدار ثواب مساوي نخواهند بود. پس اين تفاوت ها در اندازه ي ثواب، قطعا مؤثر است و اختلاف اخبار را مي توان بر اينگونه تفاوت ها حمل نمود. از اين گذشته، كسي كه مقداري از ثواب بر زيارت را شنيد و به رجاء آن مقدار ثواب براي زيارت كردن آماده شد، بعيد نيست كه مشمول اخبار:

«من بلغه عن النبي شي ء من الثواب فعمله كان له ذلك الثواب و ان لم يكن كما بلغه» [1] .

«كسي كه از پيغمبر به او خبر ثواب عملي برسد و او آن عمل را به اميد آن مقدار از ثواب بجا آورد. خداوند به فضل خود آن ثواب را به او


مي دهد اگر چه آن خبر درست نباشد».

باشد.

پس بر شيعيان است كه با دشمنان خدا دشمني و با اولياي خدا دوستي كنند و خود را به زيارت قبر مطهر حسين و ائمه عليهم السلام برسانند كه اين عمل خوب آنان، منظور نظر پيغمبر و علي و فاطمه و ائمه عليهم السلام مي باشد و به واسطه ي آن از دعا و شفاعت آنان محروم نمي شوند.