بني اميه و شيعيان آنان - دشمنان اهل بيت عليهم السلام - از قتل امام عليه السلام شاد شدند؛ بلكه روز عاشورا را روز عيد قرار دادند «و يوم عاشورا يوم تبركت به بنو امية؛ روز عاشورا، روزي است كه بني اميه آن را جشن گرفتند».

«ابو غندر از امام صادق عليه السلام درباره ي روزه گرفتن روز عاشورا سؤال نمود؛ امام عليه السلام فرمود: در روز عاشورا حسين عليه السلام كشته شد؛ پس اگر تو خشنود هستي و دشمن ما هستي روزه بگير. آنگاه فرمود: آل اميه نذر كردند اگر حسين كشته شد آن روز را عيد قرار دهند و به شكرانه قتل حسين عليه السلام آن روز را روزه بگيرند و روز سرور قرار دهند؛ پس اين سنت و روش تا به امروز در آل ابي سفيان باقي است، و از اين جهت است كه عاشورا، روزه مي گيرند و آن روز را روز سرور و خشنودي قرار مي دهند و عيالات خود را در آن روز خشنود مي سازند.

آنگاه امام عليه السلام فرمود: روزه براي مصيبت نيست. روزه براي شكر بر سلامتي است و حسين عليه السلام در روز عاشورا گرفتار مصائب شد. پس اگر تو محزون و مصيبت زده هستي روزه مگير؛ و اگر از اين خشنود هستي؛ پس براي شكرانه روزه بگير» [1] .

آن قدر محدثين منافق، براي روزه گرفتن روز عاشورا حديث ساختند كه ضعفاي شيعه به شك افتادند و در اين موقع كه راوي به امام مراجعه نمود، آن


حضرت حقيقت مطلب را روشن فرمود و پرده از راز برداشت؛ همان گونه كه بني اميه با حسين عليه السلام در كربلا، روز عاشورا مبارزه داشتند اين مبارزه را ادامه داده و آن روز را عيد قرار دادند. مردم را اغفال مي نمودند و براي روزه گرفتن اين روز، حديث مي ساختند؛ پس شيعيان بايد آگاه باشند و احاديث فضيلت روزي عاشورا را بشناسند و بدانند كه از آثار منافقين است كه در كتب ما باقي مانده است مثل روايتي كه از اميرالمؤمنين عليه السلام نقل شده كه آن حضرت فرمود: روز عاشورا روزه بگيريد كه كفاره يكسال گناه است؛ [2] و عبدالله بن ميمون قداح از حضرت صادق روايت نموده كه روزه گرفتن روز عاشورا، كفاره ي يكسال است؛ [3] و كثير نوا از حضرت باقر روايت كرده كه روز عاشورا، كشتي نوح بر كوه جودي نشست، پس نوح، جن و انس را كه با او بودند امر كرد تا آن روز را روزه بگيرند، آنگاه امام باقر عليه السلام فرمود: مي دانيد روز عاشورا چه روزي است؟ روزي است كه خداوند توبه آدم و حوا را قبول كرد؛ و دريا را براي بني اسرائيل شكافت، و فرعون و همراهانش را غرق كرد، در آن روز موسي بر فرعون غالب شد؛ روز عاشورا روزي است كه ابراهيم و عيسي بن مريم در آن روز به دنيا آمدند؛ و قائم عليه السلام در روز عاشورا ظهور مي كند؛ و توبه ي قوم يونس در روز عاشورا قبول شد. [4] .

تمامي اين روايات از مجعولات محدثين شيعيان آل اميه است و متأسفانه تا به امروز در كتب حديث ما موجود است.

ابن ابي عمير از زيد نرسي روايت مي نمايد كه عبيد بن زراره از امام صادق عليه السلام درباره ي روزه گرفتن روز عاشورا سؤال نمود. امام عليه السلام فرمود: «هر كس روز عاشورا روزه بگيرد، بهره ي او از روزه، بهره ي ابن مرجانه و آل زياد است. نرسي از امام عليه السلام مي پرسد:


بهره آنان چه بود؟ امام عليه السلام فرمود: آتش» [5] .

«جعفر بن عيسي از حضرت رضا عليه السلام، درباره ي روزه در روز عاشورا، و آنچه كه مردم راجع به ثواب روزه ي آن روز مي گويند، سؤال كرد. امام عليه السلام فرمود: آيا از روزه ي پسر مرجانه سؤال مي كني؟! حرامزاده هاي آل زياد به جهت خشنودي از قتل حسين عليه السلام آن روز را روزه گرفتند و آل محمد صلي الله عليه و آله و سلم و مسلمانان آن روز را روز نحس مي دانند و چنين روزي روزه ندارد و مبارك نيست؛ و... هر كس آن روز را روزه بدارد با كساني كه اين سنت را تأسيس نمودند و آن روز را مبارك شمردند، محشور خواهد شد» [6] .

«ابان بن عثمان از عبدالملك روايت نموده كه از امام جعفر صادق عليه السلام درباره ي روزه گرفتن روزهاي تاسوعا و عاشورا، سؤال نمودم. امام عليه السلام فرمود: اما روز عاشورا روزي است كه حسين كشته شد و در كنار شهداي اصحاب خود، به خاك و خون آغشته گرديد. آيا چنين روزي روز صوم است؟! سوگند به خداوند كعبه! روز عاشورا، روز روزه گرفتن نيست و آن روز نيست مگر روز حزن و مصيبت بر تمام اهل آسمان و زمين و جميع مؤمنين؛ و روز عاشورا روز فرح و سرور براي پسر مرجانه و آل زياد و اهل شام است؛ و آن روز روزي است كه تمامي زمين ها - به جز شام - بر حسين گريه نمودند. پس هر كس روزه بگيرد يا آن روز را مبارك شمارد با آل زياد محشور مي شود و هر كس در آن روز در خانه خود چيزي ذخيره نمايد از منافقين محسوب مي شود و بركت از او و اهل بيت او برداشته مي شود. [7] .

از اين حديث دانسته مي شود كه بني اميه، روز عاشورا را روز عيد قرار داده بودند و با اهل بيت خود به فرح و سرور مي پرداختند و قطعا لباس هاي نو مي پوشيدند و جشن مي گرفتند و ديد و بازديدها و شيريني و خوراكي هاي عالي در


آن روز داشتند و از آنجا كه روز عاشورا را روز بركت مي دانستند، آذوقه خود را در اين روز مي خريدند كه با بركت و ميمنت باشد! شما از اين روايات مي توانيد بر وسعت تبليغات بني اميه پي ببريد. به قدري محدثين و منافقين آنان حديث در فضيلت صوم روز عاشورا ساختند كه تا عصر حضرت رضا عليه السلام - با آن كه سلطنت آل اميه سال ها بود كه منقرض شده و به دشمنان آنان از بني عباس منتقل گشته بود و با آن كه ائمه طاهرين تا آن زمان شيعيان را هدايت مي كردند و از شر منافقين محفوظ مي داشتند - هنوز جمعي از شيعيان در اشتباه بودند. لذا مثل «جعفر بن عيسي» از حضرت رضا عليه السلام از صوم عاشورا و ثواب هايي كه مردم مي گويند، مي پرسد. امام مي فرمايد: از صوم پسر مرجانه مي پرسي؟ و عجب تر آن كه با وجود اين همه حديث معارض كه از ائمه طاهرين به ما رسيده، هنوز آنگونه روايات كه قطعا از مجعولات است در كتاب هاي ما باقي مانده است! در اين صورت آيا روا است كسي بگويد تمام احاديث موجود در كتب اربعه قطعي السند است و از ائمه صادر شده؟! خداوند روي درغگويان و منافقين را سياه گرداند!