عبيدالله بن زياد امر كرد تا اسراي آل محمد عليهم السلام را همراه شمر بن ذي الجوشن و محفز بن ثعلبة بن عائذي به سوي شام روانه نمايند. آنها علي بن حسين عليهماالسلام را به غل و زنجير بستند، آن حضرت در راه شام، كلمه اي با شمر و محفز نگفت، و چون به خانه يزيد رسيدند محفز بن ثعلبه فرياد زد: اين محفز بن ثعلبه است كه مردمان پست فاجر را نزد اميرالمؤمنين آورده است. يزيد در پاسخ او گفت: مولود مادر محفز پست تر و بدتر است [1] .

طبري از هشام كلبي نقل مي كند: ابن زياد اسيران را با سرها به همراه آن دو نفر به سوي شام روانه كرد. چون بر يزيد وارد شدند محفز بن ثعلبه ايستاد و فرياد زد: سر احمق ترين مردم و پست ترين آنان را آورده ام. يزيد گفت: مولود مادر محفز پست تر و احمق تر است، ولي حسين قاطع رحم و ظالم بود. و چون نگاه يزيد به سر امام حسين عليه السلام افتاد گفت:



يفلقن هاما من رجال اعزة

علينا و هم كانوا اعق و أظلما [2] .




پس از آن كه كار از كار گذشت و اعمال يزيد و عكس العمل مردم روشن شد او به دروغ اظهار نمود كه همه تقصيرها از ابن زياد است، بلكه به او دشنام مي داد، ولي يزيد دروغ مي گفت، و تمام اعمال مستند به او و به امر و رضايت او بود، و به همين جهت خود او در ابتداي ورود اسيران اظهار خشنودي مي نمود، و به سر مقدس حسين عليه السلام و اسيران جسارت ها كرد.