پس از آن كه امام عليه السلام كشته شد، لشكر به سمت خيمه ها حمله نمود و آنچه از اموال و شتر بود، غارت كردند، حتي چادر زنان را به زور مي كشيدند و مي بردند.

حميد بن مسلم مي گويد: شمر با جمعي از پيادگان، دور علي بن الحسين عليه السلام را احاطه كردند. پيادگان از شمر مي پرسيدند: آيا او را نكشيم؟ در حالي كه حضرت سجاد عليه السلام مريض بود و بر روي فراشي افتاده بود، حميد گويد: من از او بسيار دفاع كردم و گفتم: اين بچه است و به حد بلوغ نرسيده، چرا مي خواهيد او را بكشيد؟ من از او دفاع مي كردم و هر كس كه مي خواست او را بكشد مانع مي شدم، تا آن كه عمر بن سعد وارد شد و گفت: هيچ كس به خيمه زنان وارد نشود و هيچ كس متعرض اين بيمار نگردد و هر كس از اموالشان چيزي برده، برگرداند.

حميد مي گويد: به خدا سوگند! هيچكس چيزي برنگرداند وعلي بن الحسين عليه السلام از من تشكر كرد و در حق من دعاي خير نمود. [1] .

من حميد را يكي از دشمنان مي شناسم. دفاع او و تشكر و دعاي امام عليه السلام را در حق او - به ادعاي خود حميد - باور نمي كنم. اين حميد، همان كسي است كه سر امام عليه السلام را به همراه خولي به كوفه برد و بشارت فتح را به خانواده عمر سعد رساند.