وقتي جناب مسلم وارد كوفه شد، شيعيان به منزل او رفت و آمد مي نمودند و با او بيعت مي كردند. به تدريج، كار او بالا گرفت و جاي مسلم معلوم شد و خبر به گوش والي كوفه از طرف يزيد، نعمان بن بشير انصاري رسيد. نعمان بالاي منبر رفت و پس از حمد و ثناي الهي، مردم را از فتنه ترساند و گفت: فتنه و جدايي، موجب هلاك مردمان و اتلاف اموال است.

آنگاه گفت: تا كسي با من نجنگد، با او جنگ نمي كنم و بر شما سخت گيري نمي نمايم، ولي به خدا سوگند! اگر بيعت خود را بشكنيد و با امام خودتان مخالفت كنيد، با اين شمشير با شما مي جنگم، اگرچه از شما يار و ياوري نداشته باشم، و اميد دارم كه در ميان شما، كساني كه حق را مي شناسند، بيشتر از كساني باشند كه گمراه مي شوند.


عبدالله بن مسلم كه از دوستان بني اميه بود، برخاست و به والي گفت: رأي تو، رأي كسي است كه ضعيف شده باشد و با اين روش، مملكت اداره نمي شود.

نعمان گفت: به نظر من اگر در طاعت خداوند ضعيف باشم، بهتر از آن است كه در معصيت خدا عزيز و قوي باشم.

پس از آن، عبدالله بن مسلم نامه اي به يزيد نوشت. در آن نامه آمده است: مسلم وارد شهر كوفه شده است و شيعيان به دست او با حسين بيعت كرده اند. اگر كوفه را مي خواهي، مرد مقتدري را مأمور كوفه نما تا آنچه را كه وظيفه ي او باشد، انجام دهد كه نعمان، [1] يا ضعيف است و يا خود را به ضعف زده، از خود ضعف نشان مي دهد.

پس از او، عمارة بن عقبة بن ابي معيط و عمر بن سعد نيز هر كدام جداگانه،


نامه اي به يزيد نوشتند كه بيش از دو روز ميان اين نامه ها فاصله نبود. هنگامي كه نامه ها به دست يزيد رسيد، او «سرجون» غلام معاويه را طلبيد و با او مشورت كرد و گفت: به نظر تو چه كسي لياقت آن را دارد كه عامل و والي كوفه گردد؟

سرجون گفت: آيا به گفته ي معاويه عمل مي كني؟

يزيد گفت: آري.

سرجون گفت: معاويه پيش از مرگ، فرمان داده بود كه عبيدالله والي كوفه شود.

يزيد با آن كه از عبيدالله ناراضي بود، به گفته ي سرجون عمل كرد و كوفه را ضميمه ي حوزه ي ولايت عبيدالله نمود - پس عبيدالله، مثل پدرش زياد بن ابيه، والي تمامي عراق و ايران و هند گرديد -

يزيد به ابن زياد نوشت: شيعيان من در كوفه به من نوشته اند كه مسلم به كوفه آمده و مردم را جمع آوري مي كند تا بر ما خروج نمايد و ميان مسلمانان اختلاف بيفكند. وقتي نامه ي مرا خواندي، به سمت كوفه حركت نما و مسلم را تعقيب كن و چون بر او دست يافتي، اختيار داري كه او را زنداني يا تبيعد كني و يا او را بكشي.

مسلم بن عمرو باهلي - پدر قتيبه، والي خراسان - نامه را از شام آورد و تحويل عبيدالله داد. عبيدالله فرمان داد وسايل سفر آماده شود تا فردا حركت كند. [2] .